shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje
op 31 december 2018
Deel dit verhaal

Oningevuld

– Het gaat om de taal, sprak de schrijfdocent tot haar cursisten. – Tenminste bij mij. Ik kan hele zinnen dromen, de woordvolgorde liggen omdraaien. ’s Morgens staat mijn hand in de penstand soms. Ik droom bijna nooit in scènes, dat ik het voor me zie. Zelf ben ik meer auditief ingesteld.

Ze hoorde de hersens van haar cursisten kraken.

– Ik zou wel willen dat ik scènes zou dromen. Met veel beeldmateriaal dat ik kan omzetten in taal. Liefst in kleur.

Dat was een vraag vaak: droom je in kleur? En ze had dan het idee dat het antwoord ‘ja’ een beter antwoord was dan ‘nee in zwart-wit.’ Ze wist het niet. Zelf droomde ze van gebouwen en kamers met kamers erachter en altijd van doorkijkjes. Er moest iets onontdekt blijven, iets waar naartoe te leven viel of simpelweg iets waar je naartoe kon lopen. Waarvan het geheel nog niet te zien was.

– Afijn, ik droom dus in taal maar dat zal met mijn autisme te maken hebben.

Het groepje schrok. Waar hadden ze zich nu weer voor ingeschreven. Ze probeerde de schade te beperken.

– Hoewel, ik ben geen autist. Mijn man noemt mij een autist. Hij heeft ADD. Hij zegt: jij moet ook iets hebben. Het kan niet zo zijn dat alleen ik iets heb. Om hem een plezier te doen, heb ik dus maar toegegeven.

Ze voelde wat verwarring op kwart voor het heel en enorme weerstand op tien voor half. En het was pas de eerste les. De groep was nog oningevuld. Later zouden ze meer kleur krijgen. Ze wist ook eigenlijk niet meer zo goed tegen wie ze het had. Of ze tegen haar man aan het praten was of tegen haar cursisten.

– En ik droom in symboliek ook wel, denk ik. Mijn vader heeft een keer over een sarcofaag gedroomd en ook een keer dat hij begraven werd als de Etrusken.

Het beloofde een mooi jaar te worden.




Vorige verhaal
De man in de struiken
Volgende verhaal
Ontsnappen

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu, want fictie kan de wereld redden.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje
10 juli

met wie je welke weg bewandelt

2 Minute Read
Avatar foto door Gijsje
19 juni

De wereld is een maquette

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje
08 mei

dood begraven jarig

3 Minute Read