Trucker
1.6 miljoen kilometer schadevrij.
De weg op.
alles bij me.
IJskastje, magnetron, pizzaatje, sloffie zware shag.
Mijn laptoppie,
helemaal goed.
Rijden, doe ik het liefste.
Veel gedaan ook.
Tanktransporten, 33.000 liter trailer.
Standplaats Noord Holland. Maandag vertrekken: Zuid Frankrijk, Duitsland, Denemarken, noem maar op.

Dat geeft vrijheid.
Ik heb weleens drie maanden thuis gezeten,
tijdelijk geen werk, zeg maar.
Nou, dan kun je me opvegen van het chagrijn.
De weg op, de weg op, de weg op.
Dan krab ik de boel open. Het bloed onder mijn nagels

Mijn leven was die vrachtwagen.
Het is vrijheid.
En eenzaam ook.
Nachtenlang alleen in die cabine.
Als je rijdt is er niets aan de hand…
Het zijn de momenten dat je moet rusten hè,
Die duren…
En na je koppie soep of je balletje gehakt ga je dan achter je laptoppie.
Spelletje spelen,
beetje op nu.nl kijken of er nog wat gebeurd is.
En chatten hè, uren chatten.
Dat lijkt dan toch het meeste op contact.
Toch een beetje alsof ze bij je in de cabine zitten.

Vierentwintig…
Vijfentwintig…
Zesentwintig…
Een vrachtwagen suist voorbij.
Zevenendertig…
Achtendertig…
Het worden er steeds meer.
23 punt 5 kuub kan er in.
Maar je kunt ze niet stapelen…
Praktisch laden gaat niet…
Dat kan niet.

Ik heb wel eens met vee gereden.
Dat geschuifel van poten,
een zucht af en toe.
Gerommel, gesnuif, gesteun…
Met duizenden kippen scharend over de A27.
Een klap, even stil en dan overal veren. O-ver-al.
Platte kippen, uit elkaar gereten kippen, halve kippen, bloederige hoopjes veren, en die herrie!
Maar varkens zijn het ergste, die krijsen…
Dat rijdt heel anders dan een lading wc-papier kan ik je vertellen.
Je voelt toch iets van leven achter je cabine.
Vee is iets anders dan wc-papier
47 chinezen zijn iets anders dan vee.

Ik wist dat niet.
‘Gewoon rijden en zo normaal mogelijk doen’ zei die kerel.
‘Gewoon rijden en afleveren.’
Maar zo ‘gewoon’ was het niet.

Heb jij wel eens een Chinees horen sterven?
Ik hoor het elke nacht.

Buschauffeur, das ook mooi.
Anders, maar ook mooi.