Een goede vriend (laten we hem Martin noemen) vertelde me onlangs over Betteridge’s law of headlines: ‘Any headline that ends in a question mark can be answered by the word no.’ Geldt dit altijd? Nee. Maar ik vind het een enigszins geruststellende gedachte dat het vaak wél geldt, dat het nieuws, als het een voldongen feit betreft, niet wordt gebracht als een vraag maar als een mededeling. De ‘nee’ biedt mogelijkheden, een ontsnapping.
Een ontsnapping, voor verveelde bankhanger zowel als deelnemer, was Squid Game, dé hitserie van 2021. Geen vraagteken nodig. Mensen met diepe schulden kunnen door kinderspelletjes te winnen proberen hun schuld af te lossen. Last person standing. Wie wint gaat door, wie verliest gaat dood – hoe dan ook een uitweg. Sannakji is een Koreaans gerecht waarbij een rauwe babyoctopus in stukjes wordt gehakt en opgediend. Het wordt ook wel ‘wriggling octopus’ genoemd. John de Mol kondigt half oktober een nieuw televisieformat aan: 4 is te veel – studenten strijden tegen elkaar om hun studieschuld af te lossen. Niet tot de dood in dit geval, daarvoor was De Dansmarathon (denk ik) bedoeld. Alles is een grondstof.
Is een boerderij een goed idee? Ik denk het niet. Gaat die boerderij er komen? Ik denk het wel. Alles is een grondstof en alles is nodig. Opeens ben ik op een website met allemaal tellers, een snoepwinkel met allemaal deprimerend snoep, aftellen zonder champagneflessen. Ik besta nu langer dan dat vissen nog zullen bestaan. If nothing changes.
Begin dit jaar keek ik My Octopus Teacher: een intieme relatie tussen een man en een octopus. De octopus helpt de man in vele ontmoetingen door zijn midlife crisis, maar als de octopus wordt aangevallen herinnert de man zich dat hij een documentairemaker is en grijpt niet in. De octopus overlijdt aan de verwondingen, de man maakt het goed.
