een mens kan niet maar opzuigen en tot zich nemen. daar wordt hij slap en vol van. of zij. (laatste keer politiek correct)
ik wil een joint roken met rutte. gewoon omdat we het al veel te lang niet gedaan hebben.
de onmogelijke wereld komt van rechts. de fantasie is tegenwoordig neoliberaal. het lef is reactionair.
het moet niet gekker worden.
in dit einde der tijden, want ja, het kan nog een paar jaar duren maar dan ligt er toch echt geen ijs meer op de polen, in dit pre-dystopisch tijdperkje, deze paar jaar voordat we eraan gaan, zou het toch godverdomme moeten kunnen dat we nog even met een boel iets moois neerzetten?
nee, in plaats daarvan.. ach, jullie weten wat in plaats daarvan. beschavingen kwamen enigmatisch aan hun einde. we zitten er middenin en begrijpen het nog steeds niet.
we zijn niet schuldig. het gebeurt gewoon. opeens is het abnormale wet.

want laten we wel wezen, het is toch niet normaal om op het meest precaire moment sinds de tweede wereldoorlog clowns en klootzakken te kiezen? dan heb je toch een doodswens? dan ben je niet achtergesteld, verongelijkt en vergeten. dan ben je alleen nog maar een kleine rotzak.

en de schoften die je in het zadel werkt, komen er openlijk voor uit dat ze schoft zijn. een geuzennaam. schoft. rotzak. schurk. uitvreter. – haha, ja, inderdaad. anders had ik hier niet gestaan.

we zijn eraan gewend. ik schrijf hier niets schokkends. het is een open deur. en dat is onvoorstelbaar. een paar jaar terug nog volstrekt absurd, en nu, heel gewoon.

niet een sukkel aan de macht, nee dat kenden we al. nu de absoluut perfide, stinkend gestoorde, megalomane goorlap alsjeblieft.

een volk dat voor tirannen zwicht is het doorsnee volk. het volk van altijd. het einde der tijden.