Ze zegt dat ik mijn rechterhand moet opsteken als het pijn doet. Ik lig me schrap te zetten in de stoel terwijl ze het juiste boortje of zaagje of dolkje uitzoekt om mee aan de slag te gaan. Waarom zijn de lichten in de tandartspraktijk altijd zo fel wil ik vragen maar ik besef dat het feit dat zij goed kan zien belangrijker is dan dat ik niets kan zien en daarbij heb ik mijn mond wijdopen. Was ik maar terug in Kaysersberg denk ik terwijl ik mijn ogen dichtknijp. In Kaysersberg waar boeren met hun kleine trekkers de glooiende wijnvelden op en af rijden en de wijde omgeving lichtzurig ruikt aan het einde van de zomer, waar op vrijdag de enige winkelstraat wordt afgezet voor de boerenmarkt, waar er maar één kroeg is en de vierentwintigjarige barman zich schaamt voor zijn Engels terwijl we zijn overgestapt omdat mijn middelbare-school-Frans me toen we de grens overstaken al in de steek liet, waar een rode kater overdag lui in de veranda van de hoedenwinkel ligt en nachts een stukje mee oploopt en je voelt dat je een vriend hebt gemaakt, waar om elf uur ’s avonds alle lichten van het dorp uitgaan en je de inwoners herkent aan de zaklampjes van hun telefoons, waar het werkelijk donker is en je, als je omhoog kijkt, alles kunt zien.