Ze heeft haar kind verloren. Acht jaar later verft ze haar haar kastanjerood, ze praat iets luider dan vroeger, in gezelschap lacht ze eerder om een grap dan de anderen.
Soms zien we haar in de supermarkt. We hebben de indruk dat ze de zelfscankassa’s vermijdt, dat ze altijd kiest voor de langste rij. Aan de andere kant: we trekken simpele, enigszins gênante conclusies (want daar staan de surprise-eieren en dus… ).
De vertraagde sprong van een puma, dat is toch een cinematografisch wonder! De wildheid van het dier, trillende snorharen zo schaamteloos dicht op het oog van de camera. Hier, in de fletse hal van een winkelcentrum, zichtbaar op een handzaam schermpje zoals geen enkele jager sinds de prehistorie hem ooit heeft kunnen aanschouwen. Mogelijk gemaakt door het achteloze kapitaal van pensioenfondsen en durfinvesteerders.
Waar is ze naartoe gegaan?
Beide uitgangen zijn verlaten. Er is iets mis met een van de glazen schuifdeuren. Zonder aanleiding schuift het ding open en dicht. Loodrechte regen – een knipoog van de buitenwereld.