Als ik extreem naar rechts swipe op mijn iPhone, dan staan ze daar. De berichtjes.
Een door een geheimzinnige uitkiezer uitgekozen rijtje nieuwsitems, op een ereplaats op mijn apparaat en op het toestel van nog eens zo’n drie miljoen andere Nederlanders. Zo’n lezersschare heb je niet snel bij elkaar. Zelfs de Telegraaf kon daar in zijn hoogtijdagen niet aan tippen.
Wat stop je daar dan in, in dat lijstje? Op zo’n podium. Apple zijnde. – De crème de la crème toch? Het beste van het beste.
Welnee. Bagger moet het zijn. De gevestigde bladen mogen erin met onderbuikverhalen. Verhalen over Story-figuren en aso-allochtonen. Het moet gaan over bang zijn op straat, en moslimmisdaden.
Maar de voorkeur in mijn feed hebben de vooralsnog minder bekende nieuwsverspreiders: Het Laatste Nieuws, The Post Online en De Dagelijkse Standaard. Wat in die bladen voor nieuws doorgaat: Vuige, verdachtmakende stukken. Ophitsende, propagandistische lulkoek. Leidende, laffe woordenderrie.
Fake news.
Een schóolvoorbeeld van Fake News.
Waar Apple, met Google en Facebook, zo graag een vuist tegen maakt.
Dagelijks op mijn iPhone.
Niet uit te zetten. Niet te besturen of beïnvloeden. Immer da. In-your-face fascisme.
Een rode loper voor Wilders, die nu alleen nog vooral zijn mond moet houden en lijsttrekkersdebatten moet ontwijken om op een aantal zetels uit te komen waar je een aardige meubelzaak mee zou kunnen beginnen.
Nou ben ik geen journalist en geen conspiracy theorist, maar als de alt-right saus van de tpo-pagina’s druipt en de hoofdredacteur van De Dagelijkse Standaard, Michael van der Galiën op LinkedIn trots vertelt gewerkt te hebben voor Andrew Breitbart – de vader van Steve Bannon, zal ik maar zeggen – dan voel ik me stevig geïnfiltreerd, geïndoctrineerd, bewerkt, belazerd.. overgeleverd, aan een groepje gestuurde gestoorden.
En dan wil ik weten, Wie maakt dat lijstje?
