shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 3 september 2019
Deel dit verhaal

Nergens carnaval

Kindje huppelt omdat het moet, kindje struikelt, kindje krabbelt op. Het kijkt naar zijn huid. Zijn huid is wit. Hij slaat stof van zijn arm. Bloem stuift op. Mama weet hoe ze met een beetje water en een boel warmte brood kan bakken. Zijn huid is weer zwart. Water is er genoeg, stof ook, bloem niet, en waar mama is, dat weet het kindje niet. Mama is uit waaien.

Door de lucht vliegt een praalwagen. Die ziet het kindje alleen met carnaval. Maar dan rijden ze door de hoofdstraat, met mama erbovenop. Mama vol huid en veren. Kindje knijpt met zijn ogen. Hij ziet mama niet op de praalwagen dansen. Had ze er gestaan, ja, dan had ze met haar neonveren naar hem toe kunnen vliegen. De wind laat de praalwagen los en laat hem neerstorten in zee. En de zee was al woest.

Vasthouden, dat moet het kindje. Hij omhelst een palmboom. Dat kan hij goed, omhelzen. Niet dat hij graag palmbomen knuffelt. De bast is hard, ruw en harig. De palmboom doet hem denken aan papa.

Overal bloem, overal water, nergens brood.

Het kindje voelt hoe de zee naar hem spuugt. De wind trekt aan hem, alsof de wind hem wil redden van de zee. Maar de wind redt niet. De wind laat praalwagens neerstorten. Mama is weggeblazen door de wind voordat ze op de wagen kon klimmen, het kindje weet het.

Papa knakt.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Oma wil dood.
Volgende verhaal
Op auto’s zitten

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
09 februari

Iets beters te doen

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
21 december

Ode aan Geert

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read