I

Het is windstil

Boven het weiland hangt een scherfje licht

tientallen sterren

 

De schutting kraakt niet meer

Het gras is gemaaid

Op het pad naar het erf glanzen kiezelstenen kriskras door elkaar

 

Als je je ogen spitst

kun je tussen de bomen figuren ontwaren

 

II

Ze bewegen snel

in schoenen met stalen neuzen

dubbelgestrikte veters die een tikkeltje schuin hangen

 

Ze hebben hun broekspijpen omgeslagen

geoliede machine

breekijzer in de hand

 

Er zijn plannen gesmeden

kaarten bekeken

routes met stippels bezet

 

Ze zetten kracht

dromend van gouden bergen

stappen ze naar binnen

 

III

Onder elke jas bevindt zich een leger

schouder aan schouder vormen ze een wankelend lichaam

spitse neuzen naar dezelfde kant gericht

 

Ze waren nooit alleen

Geleid door het geritsel van hun pootjes

Rollen ze goudgele zonnen vliegensvlug het duister in