shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Joop-Maris Vollering
op 22 januari 2021
Deel dit verhaal

mtva

Meer Thuis, Vaker Alleen. Maar wel willen blijven leven, op zich. Omdat mtva weliswaar minder gezellig is dan Meer Buiten Vaker Samen (mbvs), maar niet zo erg dat je voortaan liever Nooit Meer Thuis Altijd Weg zou zijn. Of nou ja, weg. Voor de anderen dan. Die er nog zijn. Die je nog zag, vroeger, in cafés en bij koffieapparaten. Op een feestje en bij een etentje. Die anderen die je aan kon raken. Met je handen. Anderen die je voelen kon in je armen. Hun warmte, hun geur, de stroef- of soepelheid van hun spieren. Je gaf zoenen op wangen, zoenen die droog konden voelen of plakkerig. Je knuffelde ontspannen, blij of een tikkie onhandig. Nu is er alleen dit ntva. Je leert het oké te vinden, je leert verzoening, een beetje dansen in de kamer, een beetje bellen met een vriendin, een serie die echt te moeite waard is. Even was er een avontuur geweest, een rechtsgewipete vrouw die na een 1,5 meterwandeling je nog eens wilde zien. Ze had dicht tegen je aan gezeten op de bank, ze had je gezicht in haar handen genomen, je lippen gekust. Dat mag, hadden jullie tegen elkaar gezegd, mensen mogen een nieuwe liefde hebben, nieuwe liefdes mogen dat fysieke, dat nabije dat voorbestemd is voor leden van 1 huishouden. En voor het goed wel begonnen was, was het weer voorbij. Met tranen, onbegrip en berusting. Want dat gebeurt soms.

Je strijkt je haren uit je ogen, je doet de gordijnen dicht en je kijkt de nacht in. De avond is nog lang.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Een vergeten droom
Volgende verhaal
Camera

Over de auteur

Joop-Maris Vollering

Joop-Maris Vollering (1971) heeft 1 fiets, 2 paar hardloopschoenen en geen zomerjas. Ze heeft een geoefend oog voor sociaal ongemak, maar schrijft ook graag over de Marskarretjes Opportunity en Curiosity. Want samen zijn ze net een mop.

Ook van deze auteur

door Joop-Maris Vollering
24 maart

Terugslagkleppen

3 Minute Read
door Joop-Maris Vollering
03 maart

Stofnest

3 Minutes Read
door Joop-Maris Vollering
10 februari

Voorpret

3 Minutes Read