shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje Kooter
op 23 maart 2017
Deel dit verhaal

moeder

De gezamenlijke telefoon stond op de gang. Ernaast hing een tikker. Als je begon drukte je die op nul. Het apparaat tikte hoorbaar. Na afloop schreef je het aantal gebelde tikken in een groot boek. Vroeger was bellen duur. Daarom belde haar moeder háár altijd.
Ze liet haar kamerdeur openstaan. Ze had een kamer met een erker en uitzicht op het begin van een brug. Ze was zeventien en zat op de toneelschool. In haar kamer was een bed dat je op kon klappen en er was een keuken die twee muren besloeg. Haar zussen zeiden altijd dat ze in een keuken woonde.
Ze herinnert zich de recepten die ze maakte: linzensoep aan het einde van de maand, pasta met sardines uit blik, maistaart met monchou, witlof met ham en kaas. Haar buurmeisje had een oven. Ze dronken lambrusco.

Er was de tijd dat je met je mobieltje – in haar geval een Nokia 3310 – een tekstbericht naar een vast nummer kon sturen. De ontvanger hoorde de boodschap dan uitgesproken door een computerstem. De lol was om woorden als kabinetsformatie, integratiebeleid, besnijdeniskliniek of automutilatie te typen. De computer had moeite met de juiste klemtoon.
Haar moeder was zich een keer kapot geschrokken toen ze de telefoon opnam en hoorde: ‘Hoi mam, ik kom niet meer langs vanavond, want ik ga plat.’
Ze was die avond vroeg naar bed gegaan. Haar moeder had de hele nacht wakker gelegen. Ze had het er maanden later nog over:  ‘…en het was zo’n akelige metalige stem ook. Ik dacht die zit in een depressie.’ Haar moeder had niet in de gaten dat het een computerstem was. Die hoorde wat ze wilde horen; een dochter in nood.

In de toekomst kunnen ze de stem van je moeder manipuleren. Ze kunnen haar laten zeggen wat ze willen. Dat kan al met een opname van 20 minuten. Ze heeft haar moeders stem vaak opgenomen. Dan speelden ze interviewtje.
Ze hoopt dat haar moeder op een dag zal bellen, haar gemanipuleerde moeder weliswaar, want haar moeder leeft niet meer. Er zijn opnames. De juiste verkeerde mensen moeten die in handen krijgen. En dan hoopt ze dat ze pas over een paar jaar gebeld wordt, als ze het eigenlijk niet meer verwacht.

Als haar moeder belt, met metalige of waargetrouwe stem, wil ze weer op die gang staan.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Voortrekker
Volgende verhaal
ANNEXATIE

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin of daarbuiten, ver daarbuiten. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu, want fictie kan de wereld redden.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje Kooter
10 juli

met wie je welke weg bewandelt

2 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
19 juni

De wereld is een maquette

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
08 mei

dood begraven jarig

3 Minute Read