De gezamenlijke telefoon stond op de gang. Ernaast hing een tikker. Als je begon drukte je die op nul. Het apparaat tikte hoorbaar. Na afloop schreef je het aantal gebelde tikken in een groot boek. Vroeger was bellen duur. Daarom belde haar moeder háár altijd.
Ze liet haar kamerdeur openstaan. Ze had een kamer met een erker en uitzicht op het begin van een brug. Ze was zeventien en zat op de toneelschool. In haar kamer was een bed dat je op kon klappen en er was een keuken die twee muren besloeg. Haar zussen zeiden altijd dat ze in een keuken woonde.
Ze herinnert zich de recepten die ze maakte: linzensoep aan het einde van de maand, pasta met sardines uit blik, maistaart met monchou, witlof met ham en kaas. Haar buurmeisje had een oven. Ze dronken lambrusco.

Er was de tijd dat je met je mobieltje – in haar geval een Nokia 3310 – een tekstbericht naar een vast nummer kon sturen. De ontvanger hoorde de boodschap dan uitgesproken door een computerstem. De lol was om woorden als kabinetsformatie, integratiebeleid, besnijdeniskliniek of automutilatie te typen. De computer had moeite met de juiste klemtoon.
Haar moeder was zich een keer kapot geschrokken toen ze de telefoon opnam en hoorde: ‘Hoi mam, ik kom niet meer langs vanavond, want ik ga plat.’
Ze was die avond vroeg naar bed gegaan. Haar moeder had de hele nacht wakker gelegen. Ze had het er maanden later nog over:  ‘…en het was zo’n akelige metalige stem ook. Ik dacht die zit in een depressie.’ Haar moeder had niet in de gaten dat het een computerstem was. Die hoorde wat ze wilde horen; een dochter in nood.

In de toekomst kunnen ze de stem van je moeder manipuleren. Ze kunnen haar laten zeggen wat ze willen. Dat kan al met een opname van 20 minuten. Ze heeft haar moeders stem vaak opgenomen. Dan speelden ze interviewtje.
Ze hoopt dat haar moeder op een dag zal bellen, haar gemanipuleerde moeder weliswaar, want haar moeder leeft niet meer. Er zijn opnames. De juiste verkeerde mensen moeten die in handen krijgen. En dan hoopt ze dat ze pas over een paar jaar gebeld wordt, als ze het eigenlijk niet meer verwacht.

Als haar moeder belt, met metalige of waargetrouwe stem, wil ze weer op die gang staan.