shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 19 april 2016
Deel dit verhaal

Misschien toch best wel een beetje heel boos

Vanmorgen werd ik wakker. Dat overkomt mij haast elke dag, een zeldzame zaterdag of zondag uitgezonderd, waarop een katerkoppijn mij even na enen wekken kan. Het was dinsdag geworden, geen weekend. Normaliter de ergste der werkdagen. De maandag is de dag die je wist dat zou komen, de woensdag breekt de week, de donderdag is de vrijdag voor de vrijdag, de vrijdag is het begin van het weekeinde en de weekenddagen tellen niet mee. Dinsdag dus, ik snapte het niet. Acht uur exact stond ik te rekken naast mijn bed. De zon scheen. Een merel floot en de mezen deden mee.

Op mijn hoede ging ik naar beneden. De krant lag al op de deurmat. Lekker laten liggen. Ik voelde mij licht, niet in het hoofd, maar in het lijf. Heel onwerkelijk allemaal. Ik ben toch niet ziek, dacht ik, zo goed als ik mij voelde. Nadat ik een kommetje muesli vulde, opende ik twitter op mijn mobiel. Ik lachte. Niet heel hard, dat niet, toch zat ik onmiskenbaar te grijnzen aan mijn keukentafel om de perikelen van anderen. Nee, ik kon moeilijk beweren dat ik mijzelf was. Uit pure wanhoop pakte ik toch de krant erbij. Zelfs dat hielp niet.

Ik moet hier weg, dacht ik. Aangestoken door de vogels floot ik de trap op. Met mijn tong speelde ik met een rozijnenstengel tussen mijn kiezen. Ik hervatte het spel in de badkamer. De tandenborstel leverde een winnaar op. Tijdens het poetsen staarde ik in de spiegel. Een vrolijke witte man keek terug.

Herkennen deed ik hem ternauwernood. Ik was niet boos.

Van de autoradio vernam ik dat Herman Koch het Boekenweekgeschenk schrijft. Daar moest ik het dan mee doen. Niet boos te krijgen.

Verdomme zeg!




Vorige verhaal
Bevriend staatshoofd
Volgende verhaal
Wie weet er nog iets nieuws?

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
10 januari

Lang leve Friesland-land!

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
08 juni

Rust in weelde

3 Minute Read