shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 8 juli 2019
Deel dit verhaal

Mijn kinderen

Mijn kinderen duimen op de echo. Het zijn twee jongens. Een tweeling. Schokkerig bewegen ze. Al het geld van de wereld maakt niets uit, de prikken, de keren nee totdat het eindelijk ja was. Ze duimen. Op de echo. Jij zag het toch ook?

Mijn kinderen kunnen niet langer meer wachten. Met een rotvaart gaan we het ziekenhuis in en ze zijn er voor we goed en wel ouders zijn geworden, schreeuwend in onze armen. Ze ruiken nieuw, anders. We gaan ze mee naar huis nemen. Ze zullen langs het gazon fietsen en vallen, ze zullen vuurtje stoken in het bos, ze zullen minstens een keertje verliefd worden op dezelfde en ze zullen studeren in een grote stad.
Twee hoofdjes in de holte van een arm, oogjes die langzaam dicht vallen, een vuistje op een veel te groot laken.

Mijn kinderen worden meegenomen. Routineonderzoekje, glimlacht de arts. Ze hijgt een beetje terwijl ze praat.

Mijn kinderen vullen mijn longen. Ik huil als een pasgeborene maar niemand komt. Jij kijkt naar me vanachter glas. Gek genoeg, en daar schaam je je nog steeds voor, denk je alleen maar aan hoe je het gras had willen maaien vanochtend.

Mijn kinderen liggen in twee wiegen in twee verschillende huizen. Zonder dat ik het wist, leende ik ze en als je iets leent, moet het op een dag terug.

Mijn kinderen zijn nooit geboren. Ze liggen diep bevroren in een buisje op een afdeling, of zijn gegroeid in de dromen van iemand anders. Mijn kinderen zijn een rechtszaak geworden maar niemand zal winnen.




Vorige verhaal
Groenen
Volgende verhaal
Monument

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
16 januari

Zwart

2 Minute Read
door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read