- Als ik mijn fiets in de schuur wil zetten, moet ik eerst met een sleutel de poortdeur openmaken, daarna lopen naar mijn achtertuin, dan met weer een andere sleutel mijn tuindeur openen, tuindeur sluiten, schuurdeur openen. Meestal is er net te weinig plek in de schuur. Daarom zet ik mijn fiets meestal aan de voorkant, ik zie wel dat de fiets nu snel roest, ik vind ook dat ik zuinig met mijn spullen moet omgaan. Maar het kost me wel 3 of 4 minuten om ‘m achter neer te zetten. Nu geef ik het slechte voorbeeld en willen mijn kinderen ook nooit meer hun fiets in de schuur zetten.
- Het pedaalmechanisme van mijn pedaalemmer is al 4 jaar kapot. Ik heb al geprobeerd het te repareren. Het lukte niet.
- De klink van de deur naar de gang geeft een slap handje. De klink veert niet meer ferm terug naar horizontaal. Dat is een vies gevoel. Iemand zei: de veer in het loopslot is kapot. Ik vermijd deze deur te gebruiken. Dus als ik mijn jas niet meteen aan de kapstok had gehangen, blijf ik erin rondlopen. Anders moet ik twee keer met de klink.
- Ik moet de watermeter nog opnemen en doorgeven aan Vitens en dat doe ik steeds niet omdat die mat zo kut is om op te tillen. De brief van Vitens ligt op de schoenenbak en telkens als ik erlangs loop denk ik aan die kutmat. Dat ik de meterstand nog moet doorgeven, dat ik misschien al te laat ben waardoor Vitens mijn waterverbruik te hoog inschat, waardoor ik meer ga betalen, dat het klusje heus opweegt tegen te veel betalen, dat ik best even kan kijken wanneer ik het klusje gedaan moet hebben. En dat doe ik dan allemaal niet. En dan voel ik me nog kutter.
De dingen in mijn huis waar ik vaak aan denk. En die me mismoedig stemmen. Ik klaag, en ik mag niet klagen want ik heb gvd een huis en een schuur en fiets waarmee ik zo ver mag fietsen als me leuk lijkt. Ik sliep vannacht in dat huis en niet op een grens die blijkbaar is getrokken met het dikke deel van een markeerstift en niet met een 0.5 mm vulpotlood want je kunt met je kinderen, je tassen en je stukken plastic verblijven op die lijn. Een vuurtje maken. Terwijl militairen de ene kant en andere militairen de andere kant ervan bewaken. Een lijn is een eendimensionale structuur bestaande uit een continue aaneenschakeling van punten. Eendimensionaal. Maar nu blijkbaar niet.