shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Anna van der Kruis
op 20 juni 2019
Deel dit verhaal

Middelmatig zijn

De lichtgevende zee.

Eencellige algen die de branding felblauw maken.
Na het donker van de duinen, het woest uitschoppen van kleren.
Vroeg voorjaar.
De verlammende kou van het water aan haar voeten.
Het messcherpe prikken in haar schaamlippen.

Ik ben zo trots op je, zegt hij.
Omdat ik in lichtgevend water durf, vroeg ze?

Omdat jij altijd alles doet.
Altijd doorgaat.
Altijd alles voor elkaar krijgt.

Steeds vaker had ze het gevoel niet tegen zijn lofzang op te kunnen. Alsof het niet om de voltooid verleden tijd ging, zachte woorden die ze kon ontvangen over dingen die zij reeds gedaan had en die ze opgelucht en lichter geworden achter zich kon laten. Maar om iets dat ze moest halen.
Iets waar ze niet bij kwam, dat net buiten haar macht lag.
En toch van haar verwacht werd.

Zo was het ook bij kinderen, dacht ze.
Dat had ze ’s ochtends in de krant gelezen.

Het was beter niet zo uitgesproken enthousiast te zijn.
Het kind zou vrolijkheid kunnen horen.
De eerste vijf minuten.
Maar ook een opdracht.

Een lat die veel te hoog lag.

Ze droogden zich af en gingen naast elkaar op het strand zitten.
Trokken twee blikjes frisdrank open, die ze rillend opdronken.




Vorige verhaal
Jit en de Buk Telar
Volgende verhaal
Ontploffen zal hij

Over de auteur

Avatar foto
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anna van der Kruis
14 juli

Ze ging op tafel staan

3 Minutes Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
02 juni

Twee meter dertien

2 Minutes Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
12 mei

verleden tijd

2 Minutes Read