We hebben haar verkeerd begrepen denk ik want ze lacht. Ze lacht ons toe. Je kunt toch bang zijn. Dat kan toch dat ze bang is. Waarvoor eigenlijk. ‘Waarvan dan?’ zou je haar willen toeroepen. Mensen praten zichzelf angsten aan. Je moet gewoon naar iedereen glimlachen. Wat als we het haar uitleggen. Zal zij onze uitleg aanvaarden. Je vaart in het leven zo’n beetje mee met waar je in terecht komt. Welke mensen je tegenover je hebt. Bij wie je gaat horen. Met wie je samenleeft. Wat die je influisteren. Wat je kinderen vinden/zeggen/doen. Je beschermt ze. We kunnen het haar uitleggen. Straks moet ze mensen tevreden houden, aan beide kanten want daar ben je politicus voor geworden. O, en het volk, moet ze ook tevreden houden. Wat een werk. In een democratie weliswaar, dus wie weet is dat het: dat ze daar helemaal niet in kan geloven. Of is ze daar helemaal geen politicus voor geworden. En is ze wel een politicus en niet een infiltrant, een geheim agent of gaan we nu te ver. Dat zal ongetwijfeld gezegd worden dat we te ver gaan. Dat het zo’n vaart niet zal lopen. Dat we van binnen uitgehold worden. Dat een elite… Ze heeft een verraderlijk zacht gezicht, dat wel, maar we kunnen niet blindelings op uiterlijk afgaan of is dat een tegenspraak in zichzelf?