Een anonieme overheidsambtenaar heeft, naar aanleiding van Trumps bezoek aan Europa, gezegd dat Trump zich gedroeg ‘als een dronken toerist.’ Ik geloof dit meteen omdat ik het zo voor mij kan zien: de luid brallende Amerikaan die nietsontziend door iedereen heen schreeuwt zoals je dit vast hebt meegemaakt in kleine pittoreske Italiaanse dorpjes waar men in de schaduw rustig een krantje aan het lezen is na het middageten. De ventilator werkt net niet goed en een oud vrouwtje komt traag uit de keuken gesloft om het ding een klap te verkopen. Alles is warm en plakkerig en vredig tot plots een Amerikaan naast je naar de andere kant van de straat schreeuwt: Judy!! JUUUDYYY, here’s a nice café.. over here! Judy look!! YEAH HERE!!!
Dat Trump een hork is weten we al en dat hij zich hardhandig langs de premier van Montenegro duwde hebben we allemaal gezien en toont zijn horkerigheid nog eens aan.
Dan toch twijfel ik over de aanhalingstekens rondom het zinnetje ‘als een dronken toerist’. Gaat het hier namelijk wel om een citaat? De ambtenaar wordt hier anoniem geciteerd.
Ik ben helemaal geen fan van Trump en als mensen in de VS voor zijn afzetting lobbyen dan is ook dat, net zoals zijn verkiezing, een democratisch proces.
Echter ben ik huiverig voor het klakkeloos aannemen van alles dat de voorstelbaarheid benadert rondom Trump, vooral als het gaat om veelal anonieme bronnen die ‘dichtbij hem staan’ of zonder naam of rol ‘in Het Witte Huis werken’ en dus niet te verifiëren zijn. Voor je het weet weef je een web aan onzin dat lastig te ontwarren is.
Een paar dagen geleden werd een persfoto geschoten met alle First Lady’s van de NAVO-landen. Op deze foto stond, naast alle vrouwen, ook de echtgenoot van de premier van Luxemburg. Dit alles is een heel mooi en (raar genoeg) modern symbool van gelijkheid. Toch vind ik het vreemd dat niemand het vreemd lijkt te vinden dat de mannen van de vrouwelijke premiers er niet op staan. Heeft Merkel geen man? Is een homoseksuele man een ‘first lady’ of überhaupt een vrouw? Zou dat in een andere context niet volledig belachelijk en zelfs beledigend gevonden worden? Stel: Trump zou het volgende twitteren: gay men are more like women so I would like to call Gauthier Desteney the First Lady of Luxembourg.
Zou de (online) wereld dan niet te klein zijn voor de woede die hij zich op de hals zou halen van de LGBT-community en om het even welke zichzelf progressief achtende persoon?
Dat ik bij mijn eerste voorbeeld over Trump meteen een beetje boos werd maar de foto met First Lady’s in eerste instantie heel mooi en fijn en ‘hèhè eindelijk!’ vond komt volgens mij door het fenomeen van de pakketmening. Bij elke stroming: links/rechts, progressief/conservatief, liberaal/autoritair hoort een meningenpakket. De stroming hoeft niet eens politiek van aard te zijn, het kan ook gaan om een levensbeschouwing als ‘de mens is inherent goed of slecht’, in elk geval hoort er een hele wereld aan samenhangende meningen bij. Dit is heel begrijpelijk maar ergens ook iets waar ik voor zou willen waken. Het maakt elk mens in zijn of haar meningenhoekje namelijk behoorlijk eenduidig en het gedachteproces neigt dan naar een proces op de automatische piloot.
Zo lijken conservatieve Amerikanen unaniem pro-guns te zijn en ook pro-life en tegen de legalisering van drugs en weet je van een progressieve Amerikaan vrij zeker dat deze in elk van de voorbeelden een omgekeerde mening toegedaan is.
Iemand die voor het basisinkomen is zal ook vaak begaan zijn met het milieu. Iemand die op Wilders stemt is tegen elke vorm van subsidie en ook tegen de elite en op zijn beurt zal een hele trouwe fan van Jesse Klaver elke vorm van kritiek op de radicale islam vrij snel bestempelen als islamofobie.
Het is allemaal begrijpelijk maar ook wat kant-en-klaar en dus voorspelbaar, en die voorspelbaarheid maakt ons kwetsbaar
