Ja, goed, dus ik kachel met een slakkengangetje voort over die snelweg, je kent het, regen, bijna donker, al die gasten op hun rem trappen, hup, iedereen te laat omdat ergens vooraan in de stoet waarschijnlijk een of ander juffie niet durft door te rijden, zo’n balanstrutje, maar goed, iedereen dus tergend traag, voegt er opeens zo’n mafklapper vlak voor me in, ik er bijna bovenop, gelijk stil staan, toeteren natuurlijk, leek wel zo’n blokkeerfries. Maar goed, dat rijden in kutweer dus, is nog wel een dingetje hoor, beetje miezeren en je zou denken dat er een bomcycloon over het land raast. Als je niet kan rijden moet je gewoon effe lekker wat anders gaan doen, beetje op de hoek van de straat de creditboy uithangen voor mijn part, maar ga lekker ergens anders drankhangen dan op m’n voorbumper. Ja, zelf rij ik altijd stevig door hoor, weer of geen weer, maak mij de pis niet lauw. Heb er ook wel de bak voor hè, voorwieldraaif, 0 naar 100 in een knipoog en sterk jonge, dat wil jij niet weten. Kost een bom duiten, maar wie het breed heeft moet het breed laten hangen hè, vinden de vrouwtjes ook leuk, kweek je toch een zekere hempathie mee. Ja nee, op de zaak niet meer, was die ouwe bang dat we te veel praatjes hadden, dat die wijffies zich ongemakkelijk gingen voelen, metoo en zo, had-ie iemand ingehuurd om dat eens onder de loep te nemen, intimiteitscoördinator noemden ze ‘m voor de gein. Minkukel joh, zag je zo, echt zo’n kantlijnsporter, werd vroeger al overal als laatste gekozen. Zo eentje met hobby’s dat je denkt wat de fuk, ja, kwispellezen of zo. Maar enniehou, moet iedereen zelf weten, ik gun eenieder z’n mangomoment weet je, maar ga anders gewoon effe de wereld mooier maken met je plogging op het strand en niet bij ons rond de koffieautomaat, dat practivisme van je kan me gestolen worden. En personeelszaken heb ook wel wat beters te doen toch, zou je denken, die primarkpremie harkt zichzelf niet binnen, geintje hier en daar moet kunnen, laat die knakker gewoon lekker een of ander rooftijdschrift doorlichten. Maar goed, waar was ik. Dus ja, die knakker opeens invoegen, ik toeteren, zie ik ‘m in z’n spiegel glazig achteruitkijken, door z’n hippe brilletje, je kent ze wel, zo’n typische selfieshopper. Schiet me een geintje te binnen, dus ik pak m’n telefoon, effe delen toch, ja geen testosterontweet of zo, gewoon een gebbetje. Over dat pikkie voor me, in zo’n hybride jankbak, echt iets voor zo’n pannenkoek met vliegschaamte, maar dan ondertussen in het weekend wel de yogasnuiver uithangen, zo’n pipo. Maar goed, ik dus die telefoon pakken en toen knalde ik eraf, zo de berm in, kent u toch wel, meneer agent? Toch?