Er was weinig dat Herman’s hart sneller deed kloppen. Hij kwam ook over als een zeer gematigde man. Op bedrijfsfeestjes zei hij nooit teveel en ook niet te weinig. Hij was beleefd tegen cassieres die hij bij naam kende, als hij zijn dagelijkse afgemeten boodschappen kwam doen, ook gaf hij ouderen voorrang bij de kassa. Kocht soms een geel bloemetje bij de uitgang waarvan iedereen zich afvroeg voor wie hij dat deed. Daarna ging hij nog langs een kiosk, ook daar werd hij herkend, maar dat vond hij minder prettig. De jongen achter de kassa schoof het nieuwste nummer discreet onder de toonbank vandaan. Herman kuchte, liep naar de kassa en legde zwijgend gepast kleingeld neer en schoof het nummer in zijn tas. Daarna knikten de mannen even naar elkaar.
Thuis deed Herman zijn gordijnen dicht en bekeek gretig zijn nieuwe aanwinst. Sommige meisjes herkende hij inmiddels. Het was alsof ze naar hem glimlachten en hem gerust probeerden te stellen. Herman stuurde af en toe bloemen naar de redactie met een kaartje eraan. Tot nu toe kreeg hij nooit een reactie terug. Totdat hij vandaag van zijn grote schrik op de laatste foto zijn favoriet Mia, met hongerige ogen zag staan met zijn gele bloemen. Ze hield het boeket keurig voor haar blote borsten. Herman voelde zijn hoofd koken en zette een raampje open. Zijn hart ging sneller kloppen. Herman volgde Mia al jaren en voelde de behoefte om al haar foto’s bij elkaar te zoeken om een collage te kunnen maken. Zijn kast viel bijna uit elkaar door de hoeveelheid tijdschriften. Toen Herman de onderste uit de stapel probeerde te trekken brak zijn kast en vielen aan zesduizend kilo pornoblaadjes op hem.