shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Leonieke Baerwaldt
op 25 juli 2022
Deel dit verhaal

Massagraf

We gingen naar school. We kregen er kleren die niet goed om onze lijven pasten. We kregen een nummer. We leerden rekenen, schrijven, lezen. We speelden samen, sliepen samen, vochten samen. We stonden te wachten in lange rijen op knellende schoenen en gaven elkaar het laatste restje pap.

We werden gestraft, geslagen met riemen. Ze noemden ons duivelskinderen. Omdat we te hard praatten. Omdat we niet recht op onze stoelen zaten. Hoe we ook ons best deden, het was nooit recht genoeg. En het was niet onze taal waarin we moesten spreken.

We werden gewassen als beesten, probeerden starre borstelharen te ontwijken. Onze ruggen, billen en bovenarmen plakten tegen de onvriendelijke tegelmuren.

We werden apart genomen, gedwongen tot dingen die we meteen weer wilden vergeten. We schaamden ons. We moesten ons schamen, werd er gezegd.

We hadden het koud. We werden ziek. Onze trommelvliezen scheurden, onze kelen schuurden. We roken naar pus en naar smeltende ingewanden.

We huilden alleen als het donker ons voor elkaar verborgen hield. We lagen in de grote, holle slaapzaal, woelend op krakende bedden terwijl onze tranen in morsige matrassen trokken. We vroegen ons af hoeveel er waren geweest, hoeveel er nog zouden volgen. We dachten aan thuis, aan onze zachte moeders en vermoeide vaders. Aan onze grootouders, de geur van het land.

En nu liggen we hier.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Wat ik vandaag doe
Volgende verhaal
Ze hebben er zin in

Over de auteur

Leonieke Baerwaldt

Leonieke Baerwaldt publiceerde korte verhalen in o.a. NRC, De Revisor en Kluger Hans en op Hard//hoofd en Papieren Helden. Haar debuutroman 'Hier komen wij vandaan' verschijnt binnenkort bij uitgeverij Querido.

Ook van deze auteur

door Leonieke Baerwaldt
22 januari

Aanslag

2 Minutes Read
door Leonieke Baerwaldt
15 augustus

Een zorgelijke situatie

1 Minute Read
door Leonieke Baerwaldt
05 juli

Protest

1 Minute Read