shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Lena Kurzen
op 11 maart 2021
Deel dit verhaal

Mars

Lieve Em,
Ik dacht vandaag aan jou want de afvoerleiding van de vaatwasser lekte. Bij het koffiezetten had ik ineens natte sokken. Waarom vertel ik je dat, vraag je je af. Ik hoorde via W en Th dat je mijn mails “niet op prijs stelt”. Dat leek me een diplomatieke vertaling die ze ’s avonds aan de keukentafel met een glas wijn (en met serieuze gezichten waarachter zich vreugde over hun eigen harmonische relatie schuilhield) hadden besproken.

Wat ik eigenlijk wilde zeggen: ik dacht vandaag aan de vorige keer dat de loodgieter kwam. Weet je nog? De pluizige zwarte schimmel aan de muur achter het schoenenrek. ‘Moet je voelen,’ riep je, ‘de vacht van een koude natte babytennisbal.’ Je drukte je neus tegen de muur en ademde diep in. ‘Mmm, wild oerwoud en beton.’ Je ogen fonkelden, je riep dat je sculptuur een moslaag nodig had, sprong op en verdween naar het balkon waar je al maanden aan je afstudeersculptuur werkte. Ik bleef in de muffe gang achter en belde de eerste loodgieter op Google.

Jacks tuinbroek zat strak rond zijn buik en hij rook naar het zwarte water dat bij het ontluchten uit de radiator komt. Hij vroeg naar de leidingen achter de schimmelende muur, waarop ik ‘géén idee’ zei en hij ‘meneer?’ in richting van de balkondeur begon te roepen. Bij de derde ‘meneer?’ besefte ik dat hij alleen je achterkant zag. Bij de vierde ‘meneer?’ stormde jij binnen, veegde een lok van je bezweten voorhoofd en brulde dat je met deze herrie niet kon werken. Hij keek tussen ons heen en weer, mompelde ‘o… sorry.’ Jij wierp hem een vernietigende blik toe die mij trots maakte en stampte weer weg. Weet je nog hoe we daarna bij elke kapotte gloeilamp en lekke fietsband heel hard ‘meneer?’ riepen?

Wat ik eigenlijk wilde zeggen: Jack was er dus vanmiddag. Hij herkent me niet, dacht ik, maar toen hij wegging trok hij een ingedeukte warme Mars uit zijn tuinbroekzak. ‘Voor jou. Wel met die krullenbol delen, hé.’
Dus: er ligt hier een halve Mars voor je.
Liefs,
Bo


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
boks
Volgende verhaal
Milder, milder, milder

Over de auteur

Avatar foto
Lena Kurzen

Lena Kurzen is logicus, Critical Mind en schrijver van korte verhalen die soms uit de hand lopen.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Lena Kurzen
25 september

Griep

3 Minute Read
Avatar foto door Lena Kurzen
21 juli

Kampioene

3 Minute Read
Avatar foto door Lena Kurzen
03 juli

Pieterpad

1 Minute Read