shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 15 oktober 2019
Deel dit verhaal

Mag ik wat vragen?

Geen kwaad woord over mijn nieuwe conculega’s (een kwaad woord op zich), maar het zijn klootzakken. Ze wachten je op of ze wachten op je. Jongens op frisse sneakers en meisjes met doorkijkpanty’s. Toen jij en ik jong waren kreeg je ze nooit te spreken. Goedemiddag meneer, hallo mevrouw! Je wilt nog altijd bij ze zijn. Of je wilt ze zijn.

– Durft u mij een hand te geven? Heel goed, aangenaam kennis te maken. Ik ben homo. In Rusland geven ze mij geen hand, daar geven ze mij een knal voor mijn kop. Als het geen knal in mijn kop is, snapt u?
(Gelukkig sta je in Utrecht.)

– Jezus redt u!
(Hij mag wel opschieten.)

– U heeft vast wel iemand verloren aan kanker. Of u kent iemand die iemand aan kanker is verloren. Of u heeft kanker. Of uw geliefde. Of uw kindje. Ja, kanker ja. Kanker is als Voldemort. Je moet het gewoon zeggen. Kanker.
(Kanker op, telt dat ook?)

– Wist u dat de scheepvaart meer vervuilende stoffen uitstoot dan alle auto’s bij elkaar?
(Schipper mag ik overvaren?)

– Jesse Klaver redt u!
(Hij mag wel opschieten.)

– Heeft u een beetje meegekregen wat er gebeurt in Noord-Syrië? Precies, met de Koerden. De Turken zijn hun genocide weer aan het trainen. Wij zijn twee Koerden. Heeft u vijf minuten om naar ons verhaal te luisteren?
(Maak er maar tien van.)

– Over een kwartier bent u er nog, maar voor de Alexandra’s vogelvlinder telt elk kwartier.
(Ik wil die Alexandra wel eens ontmoeten.)

– Meneer, kunt u zich voorstellen dat u uw eigen partner niet meer herkent? Nee, dat is niet om te lachen. Alzheimer is vreselijk.
(Wie ben jij ook alweer?)

– Hé heerschap, laat ons en tête-à-tête verbaal dueleren, althans, met het doel elkaar terstond gelijk te geven in de zaak, barba tenus sapientes enzovoorts, enzovoorts. Realpolitik of boreaalpolitiek, oder nein?
(Ornithoptera alexandrae.)

– Bent u voor of tegen vrouwen?
(Meestal voor, nu even tegen.)

– Krantje kopen?
(Tandjes kopen?)

– Kent u het verschil tussen diabetes type 1 en diabetes type 2?
(Bij type 1 ben je goed bezig en bij type 2 moet je nog iets beter je best doen.)

– Zeg nee tegen MDMA.
(Eerst zeg ik nee tegen jou.)

– Wiet moet legaal worden. Joint u onze petitie?
(Leuk woordgrapje. Als je high bent.)

– U wilt vast wel even twintig vragen beantwoorden over het nieuwe station.
(Ik vind het tussenstation waar we nu staan erg veel vertraging veroorzaken.)

Het is vandaag dinsdag en ik heb door mijn nieuwe conculega’s twee opeenvolgende treinen gemist. Toen dacht ik: de volgende zes treinen kunnen er ook wel bij. Ik ben Hoog Catharijne binnengegaan en heb bij de Hema een kladblok en een BIC-pen gekocht. Met rode inkt, de kleur van bloed en van strijd. Nu verzamel ik handtekeningen. Ik maak van mijn conculega’s gewoon weer klootzakken.

– Mevrouw, mag ik u wat vragen. Nee? Ik ga u toch wat vragen: vindt u mij ook zo irritant? Teken hier en we breken samen deze muur van oponthoud af. Zodat u de volgende keer wel uw trein haalt. Zodat die meneer daar de volgende keer eerder bij de donutzaak aan de andere kant is. Zodat dat meisje eerder met haar vriendinnetjes in de binnenstad kan giechelen. Laten we samen de wereld veranderen door de wereldveranderaars te weren.




Vorige verhaal
Jip heeft een trekker
Volgende verhaal
Verdwijnen

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
09 februari

Iets beters te doen

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
21 december

Ode aan Geert

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read