Nee, met machtswellustelingen loopt het niet goed af. Ik zorg er maar beter voor nooit een machtswellusteling te worden. Dat moet makkelijk zijn. Als je tekenen van machtswellust begint te vertonen, word je daar vanzelf op gewezen door je omgeving en kun je je gedrag corrigeren. Je moet dan wel een goede, opmerkzame omgeving hebben. Nee, die is er niet altijd. Sterker, ik denk dat de meeste omgevingen meer met zichzelf bezig zijn dan met het in toom houden van de machtswellusteling in anderen. En al helemaal niet met de machtwellusteling in mij, want als er iets niet opvalt, dan is het die wel. Dus stel dat ik nu door onweerstaanbare neigingen machtswellust begin uit te oefenen op mijn omgeving, kan het zomaar zijn dat niemand daar iets van zegt. Dat mijn omgeving zonder morren onder mijn tirannie zwicht en gaandeweg verandert in iets dat verschrikkelijk lijkt op mijzelf.
Over welk nieuws gaat dit?
Over de auteur

Sylvia Hubers
Sylvia Hubers schrijft gedichten, prozagedichten en kort absurdistisch proza. Ze publiceerde zes dichtbundels en onlangs verscheen bij Prometheus haar eerste bundel microproza Hier moet ik ingrijpen. Ze leest geregeld voor en maakt deel uit van De Vorlesebühne, een groep schrijvers die kort vreemd proza op het podium brengt.
Ook van deze auteur

Het water kwam
1 Minute Read

Sssst…
2 Minute Read

Spaart water
2 Minute Read