Toen Willem het Japanse koksmes diep in de onderbuik van Sanne stootte, stond de teller al op negenhonderd meekijkers. Wat veel, dacht hij nog. Het bleek slechts een schamel begin. Het bloed kroop langs het staal en over de huid naar buiten. Twee minuten later, hij was bezig het mes langs de blaas te werken, was het aantal vertienvoudigd. ‘We worden beroemd, liefje,’ zei hij.
Sanne lag met weggedraaide ogen op de strandhanddoek. Zo keek ze ook als ze klaarkwam.
Het was geen desinteresse van haar kant. Voordat ze SpongeBob over haar bed durfde te gooien en zich op zijn blije gele harses liet vallen, had ze een fles huismerkwodka geat. ‘Het komt wel goed,’ had Willem haar beloofd, terwijl ze haar shirt tot onder haar borsten oprolde. ‘Ik heb net nog de meest recente anatomie van de vrouw gegoogeld. Zolang ik niet te hoog, maar zeker ook niet te laag steek, zul je het makkelijk overleven.’
Via de chat kwamen inmiddels een aantal vragen en suggesties binnen. Een mevrouw vroeg zich af waar ze dat mes kon bestellen. Een ander zei dat Willem die lelijke dikke buik van dat wijf oneindig veel moest doorprikken. Voor de zekerheid. Twee handen, twee messen, en gaan! Als Willem schone handen zou hebben had hij de dwaas uit zijn livestream gegooid. Hij probeerde Sanne geen zeer te doen. Ze hielden van elkaar en wilden voor altijd samen blijven. Daarom deden ze dit, daarom moesten ze dit doen. Als ze zijn zaad nu met haar tong had opgevangen, zoals hij had gevraagd…
Het maakte niet uit, het was gebeurd. Het ging om het nu. Willem moest zich concentreren. Meer dan een miljoen mensen keken toe hoe hij het mes voor zijn hand inwisselde. Het glibberde binnenin haar. Zijn tong stak een heel klein beetje naar buiten toen hij een minimensje dacht te voelen. Hij telde af – een showman in wording.
Daar was Sanne weer. ‘Mijn god!’ gilde ze plots. Dat riep ze ook altijd als ze klaarkwam.
Ze sloeg van zich af. Dat deed ze normaal nooit. Haar haren waren nat van het zweet. ‘Stilzitten nu,’ zei Willem, smeekte Willem. Ze klauwde naar SpongeBob. De teller klom op naar anderhalf miljoen kijkers en…
De livestream schakelde uit. Willem trok zijn hand terug en ramde op zijn laptop, vieze handen of niet. ‘Hoe kan dat nou?’ vroeg hij wanhopig. Hij keek achterom, naar zijn vriendin, Sanne was altijd al beter met techniek geweest.
Ze zat rechtop in bed. Het shirt lag opgepropt in de hoek van de kamer. Haar tepels wezen naar Willem, alsof hij schuldig was aan het klappen van de livestream. Vol onschuld dreven de borsten, groot en romig, op Sannes rode buik en deinden mee op haar onstuimige ademhaling.