Lieve onbekende,
Ik weet niet wie je bent, maar ik moet steeds aan je denken. Jouw maandag moet begonnen zijn als elk ander begin van de week. Je stond op, maakte je gereed en ging op pad. Misschien deed je dat elke maandag volgens een strikte routine. Er was geen moment waarop je dacht dat je ditmaal wellicht een andere tram moest nemen. Of was dat er wel en besloot je het er toch op te wagen, terwijl je hart in je keel sloeg, maar omdat het leven in het groot nu eenmaal niet altijd bereid is rekening te houden met onze levens in het klein.
Wat er daarna gebeurde is in grote lijnen nog steeds onduidelijk. Een ooggetuige heeft verklaard dat hij het specifiek op jou leek te hebben gemunt. Dat hij zijn eerste kogels doelgericht op jou afvuurde en je raakte. Ik kan me met al het inlevingsvermogen dat ik bezit geen voorstelling maken van de doodsangsten die je op dat moment moest doorstaan. Mensen schoten je te hulp, zo gaan de verhalen, en wekten zo zijn toorn. Meer mensen werden geraakt, meer pijn, meer verlies, alles veroorzaakt door een kleine maar allesverwoestende handbeweging van iemand die vond dat jij er niet meer mocht zijn.
Ik hoorde dat het je gelukt is om naar buiten te komen, mogelijk met hulp. Maar ik hoorde ook dat eenmaal buiten hij recht op jou afliep en dat hij meer kogels afvuurde, op jou, maar ook op de mensen die jou in veiligheid probeerden te brengen.
Ze hebben hem te pakken, lieve onbekende, en ik hoop dat het een schrale troost is. De wetenschap dat hij niemand meer pijn kan doen, zoals hij jou en die vele anderen pijn deed. Ze weten niet wat hem tot zijn daad bracht, er wordt gesproken van wraak. Maar wraak impliceert dat er van jou kant iets aan vooraf is gegaan dat deze daad uitlokte en wraak impliceert dat de schuld van wat jou is overkomen deels bij jou ligt en natuurlijk is dat niet het geval. Wat dit scenario behelst, is dat deze man jou ten onrechte als bezit zag, als ondergeschikte, jou niet toestond simpelweg jou te zijn, je het recht op een vrij bestaan niet gunde. Ze zeggen dat het in dit scenario geen terreur is, omdat terreur immers een politiek doel dient. Maar is het signaal dat vrouwen nog altijd uit het leven genomen kunnen worden wanneer een man daartoe besluit niet ook politiek geladen? Een ander oogmerk van terreur is dat met de daad een deel van de bevolking vrees wordt aangejaagd en als deze daad geen willekeur was is dat dan niet wederom een signaal dat een heel specifiek deel van de bevolking simpelweg niet veilig is op straat?
Speculaties, scenario’s, definities, van alles waar jij niets meer aan hebt. Lieve onbekende, ik had jou en je lotgenoten zo graag een ander verloop van de dag gegund. Een waarin jullie aan het eind van een eindeloos voortslepende maandag weer thuis waren gekomen, jullie levens hadden voortgezet. Lieve onbekende, ik hoop dat waar je nu bent een betere plek is zoals sommigen ons beloven en ik hoop dat degenen die om je treuren kracht putten uit elkaar en ik hoop, o ik hoop, tegen beter weten, dat de wereld milder wordt. Het is zo hard nodig.
Lieve onbekende, rust zacht.
