lege stoel aan tafeltje
Er is een verhaal van Carmiggelt dat gaat over zoiets. Hij had het gevoel dat hij soms, ’s nachts in bed, belangrijke gedachten had – die hij dan de volgende ochtend weer vergeten was. Vandaar dat hij, kosten noch moeite sparend, een bloknootje op zijn nachtkastje had gelegd, en een pen. Dan kon hij als hij ’s nachts weer een van zijn heldere inzichten had, daar direct notitie van maken.
En er kwam inderdaad een nacht dat hij wakker werd met iets lucides in het hoofd, een lampje aanknipte, opschreef, lampje tevreden weer uitknipte en de slaap der verlossing sliep. – De volgende dag stond er dus zoiets:
lege stoel aan tafeltje
Waarschijnlijk, hoogstwaarschijnlijk had Carmiggelt iets anders staan, maar dit vond ik terug van gisteravond. Had ik tijdens een gesprek even tussendoor genoteerd want dat moest ik niet vergeten.
lege stoel aan tafeltje
Nu stonden er veel stoelen daar. Het was een terras. Links van ons was zelfs nog een terras. Dat ving nu nog te veel zon en was dus niet veel meer dan een verzameling lege stoelen aan tafeltjes. Dat beeld deed denken aan café Müller van Pina Bausch, maar dan eerder juist om de hoeveelheid altijd maar in de weg staande stoelen en tafeltjes. Dus dan schrijf je toch minstens ‘lege stoelen en tafeltjes’ op.
Nee, ik heb er iets anders mee bedoeld.
De beginscène van een toneelstuk bijvoorbeeld. Altijd een spannend beeld
lege stoel aan tafeltje
met een peertje erboven misschien. Wie zou er straks binnen komen. Waarschijnlijk één persoon. Anders stonden er wel meer stoelen…
Maar een stoel is snel aangeschoven. Dit kan een boeiende avond worden.
Nee.
Stel je voor, je bent een miljardair. Je spuuglelijke, bonkige jacht in de haven. En jij, met je spuuglelijke, bonkige hoofd, op een terras; nee: op een káde met terrassen, de hele kade voor jou. En dan met je hand een beweging maken alsof je nog een keer hetzelfde wilt. En met dat vrij groffe gebaar kóóp je de kade, het eiland, de zee eromheen. De mensen, de vogels, de bergen. Jij alleen op jouw stoel aan een tafeltje.
En dan stap je weer eens op.
