shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Max Hermens
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Jirke Poetijn
op 14 december 2021
Deel dit verhaal

Lanterfanten

Het ding is, ik heb het je al zo gemakkelijk gemaakt. Sinds het Kinderwetje van Houten (en daar ben je je misschien helemaal niet meer van bewust, het is al even geleden) mag je voor je twaalfde helemaal niet meer werken. Dat was voor jou een enorme vooruitgang. Ik wil helemaal niet zeggen dat je op je tiende weer op blote knietjes aardappelen moet rooien, maar je mag er best bij stilstaan hoe goed je het nu hebt.

Je hebt gestreden voor kortere werkdagen, voor kortere werkweken. Je was vasthoudend. Het heeft me verbaasd, zoveel strijdlust terwijl je zo vermoeid was, je soms je ogen niet open kon houden als je tot ongenoegen van je vrouw met de rouwranden nog onder je nagels de stamppot naar binnen schoof.

En ik heb het je gegund. Meer rust, tijd voor je familie, een hobby misschien. Ik ben de beroerdste niet.

Het ding is, je zit nu vaak achter een bureau. Je hoeft je handen niet altijd meer vies te maken, niet op gevaarlijke hoogte te werken, bij mij te komen klagen over longproblemen waarvan je denkt dat ik ze veroorzaakt heb. Je hebt een bureau en een plant omdat onderzoek uitgewezen heeft dat je je beter voelt als er een plant bij je in de ruimte staat, omdat onderzoek uitgewezen heeft dat mensen harder werken als ze zich beter voelen. Er is een koffie-automaat.

Ik doe mijn best voor je, maar je ziet het niet. Het aantal vakbondsleden onder ambtenaren blijft onverminderd hoog. Ik zou bijna willen zeggen dat je ondankbaar bent.

Je begon zo goed. Je werkte hard, je kreeg zoveel gedaan. Je was klaar als anderen nog bezig waren, je ging door waar je collega’s achterover leunden. Ik was trots op je, ik moedigde je aan, ik zei tijdens vergaderingen dat ik wilde dat meer mensen jouw arbeidsethos hadden, jouw attitude. Ik sprak mijn waardering voor je uit, hielp je op weg als je er eens de vaart wat minder in had zitten.

Het ding is, je hebt al zoveel tijd en energie voor jezelf. Je hebt een huis, een partner, je gaat regelmatig op vakantie. Je hebt alles en besteelt mij alsnog van het enige dat ik heb, het enige waar ik echt waarde aan hecht. Jouw tijd.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Wintereiland
Volgende verhaal
De nieuwe mantel van de keizer

Over de auteur

Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op haar blog.

Ook van deze auteur

door Jirke Poetijn
09 mei

De brug vernoemen

18 Seconds Read
door Jirke Poetijn
14 februari

Dineren

6 Minutes Read
door Jirke Poetijn
24 januari

De aalscholvers

3 Minute Read