shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Martijn Simons
op 17 maart 2016
Deel dit verhaal

Krinkelhoek

Luister, vriend. Dit is een hele normale buurt, in een hele normale stad. Doorsnee, zou ik willen zeggen. Ja, dat woord is precies goed. Doorsnee. Ik zie die Marijnissen hier wel eens door de buurt wandelen. Over de Oude Litherweg, en de Oreleindstraat. Hele gewone straten, voor hele gewone mensen.

Als ik in de zomer met Marja en de meisjes op de camping ben en ik vertel waar ik woon, dan kennen ze het vaak niet eens. Dat bedoel ik dus. Zo normaal is het hier. Wij zijn niet van de show, wij zijn harde werkers. Ik betaal gewoon belasting en ik veroorzaak geen problemen. Mijn kinderen ook niet. Ik ga elke ochtend om half acht de deur uit, mijn fiets heeft drie versnellingen en het is, als ik een beetje doortrap, niet meer dan twintig minuten naar Brabant Prefab. Mijn collega’s zijn mijn vrienden. Ook de Polen, al versta ik ze amper. Op vrijdag drinken we wat met elkaar, nooit te veel, en elke zondag sta ik op het veld. Vroeger was ik aanvaller, type Willy van der Kuijlen, maar sinds dat gedoe met mijn knieën sta ik op goal. Vanaf die plek heb je een prima overzicht, je kan precies zien wat er goed gaat en wat niet. En ik hou van overzicht. Van overzicht en rust.

Als het straks misgaat, zeg dan niet dat ik niet heb gewaarschuwd. Het zijn alleen maar mannen. En ik weet hoe dat gaat met mannen, die koken na een tijdje vanzelf over. Kunnen ze niks aan doen. En wat voor mannen zijn dat, die hun vrouwen en kinderen achterlaten? Ons soort mensen doet dat niet. Wij zorgen voor elkaar. In Krinkelhoek zorgen we voor elkaar.

 

 




Vorige verhaal
Schroot
Volgende verhaal
Welkom

Over de auteur

Avatar foto
Martijn Simons

Martijn Simons (1985) studeerde Nederlandse Taal en Cultuur. Hij debuteerde eind 2009 met het korte verhaal De Cavia in De Gids en in 2010 verscheen zijn debuutroman Zomerslaap, die zeer enthousiast werd in ontvangen. Hij werkte onder meer als columnist voor volkskrant.nl. In 2015 verscheen zijn tweede roman, Ik heet Julius.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Martijn Simons
22 september

Nalevingsgedrag

2 Minutes Read
Avatar foto door Martijn Simons
01 september

Een lege bank

3 Minute Read
Avatar foto door Martijn Simons
11 augustus

Een leeg paard

2 Minutes Read