shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anne Broeksma
op 20 maart 2019
Deel dit verhaal

KOUDE KAT

 

 

 

Wegens een technische storing kan er op dit moment niet besteld worden.

 

Ik scroll door het voormalige aanbod, dat waarschijnlijk morgen, en ook volgende maand, niet meer aan een winkelmandje valt toe te voegen. Bomberjacks, bolero’s, joggingbroeken, shirts met kreten als ‘get lost’, ‘stay chic’, ‘f*ck yes’ en ‘#tomorrow’. Er is sinds het jaar 2000, toen ik er voor het eerst iets kocht, helemaal niets aan het concept veranderd. En toch zijn ze failliet.

Er was een tijd dat ik kleedgeld had; vijftig gulden, als ik me niet vergis. We waren net van een piepdorp naar wereldstad Almelo verhuisd en van alle winkels in de Grotestraat was CoolCat het spannendst. Het was de enige winkel waar je nooit je moeder mee naartoe nam. De meisjes die er werkten hadden rode of blonde plukken in het haar en smokey eyes. Door de harde muziek hoefde je even niet met je vriendinnen te praten en je guldens gingen hier lang mee. CoolCat had alles wat stoer en relevant was: legerprints, nepleren jasjes, strakke shirts met glitters en opgewekte kreten.

Samen met Rebekka en Celina vormde ik in die tijd een Streetdance-trio. We deden braderieën aan en dansten op de muziek van Destiny’s Child, SClub7 en Aaliyah. Onze uniforme lila spaghettihemdjes en grijze wijde broeken waren ook van ‘de CoolCat’. Roddelen, lachen, klagen en in agenda’s schrijven waren een dagbesteding. Een jaar later voelde ik me opeens meer thuis in ruimtes met zwarte muren, gevuld met The Prodigy en Slipknot. De tieners daar hielden evenzeer van roddelen, lachen en klagen, maar ze droegen wijdere kleren en gevaarlijk ogende halsbanden. Nog een jaar later was ik geen puber meer, maar begon ik langzaamaan op een mens te lijken; een ander soort wezen.

De keten verkocht dertig jaar lang kleding aan 6 t/m 18 jarigen. Eerst vooral aan pubers, later meer aan kinderen. Hoe dan ook: wie er kleding bij CoolCat kocht, stond buiten de economie. Je verveelde je of je vierde feest. Meestal beide. Er waren geen alternatieven. Er zijn geen moeders, geen studenten, geen verduurzamers, geen bankmedewerkers, geen artiesten, geen reizigers, geen glazenwassers in een bolero van CoolCat. De laatste zet van de keten waren de heuptasjes van Ronnie Flex, maar het mocht niet baten. Een woordvoerder wijdt het faillissement aan de hete zomer en de zachte winter, waardoor de seizoenscollecties traag over de toonbank gingen. Ik vraag me af wie er naar CoolCat gaat voor de warme winterjassen.

Laatst liep ik weer eens door de Grotestraat in Almelo. Vroeger de vertrouwde kermis waar we onze middagen doorbrachten met kleding passen, fotohokjes, bananenmilkshakes en gratis geursamples. Nu een rustige dorpsstraat met veel leegstaande panden. Grote Straten zijn niet spannend meer voor pubers. Die kopen wel online.

Ik herinner me mijn allerbeste CoolCat-aanschaf: een zwart shirtje met het woord ‘Lucky’ erop, in gouden glitters. Mijn moeder waste het polyester met de hand om de opdruk te behouden en ik droeg het naar discotheek Lucky in Rijssen. Daar danste ik op het nummer Lucky van Britney Spears. De wereld was af en kon stoppen met draaien.

 

 

 




Vorige verhaal
Lieve onbekende
Volgende verhaal
De boze man met de uil

Over de auteur

Avatar foto
Anne Broeksma

Anne Broeksma (1987) woont in Utrecht en schrijft gedichten en korte verhalen. In 2014 verscheen haar poëziedebuut Regen kosmos kamerplant bij uitgeverij Atlas Contact, waarvoor het ze het C.C.S. Crone stipendium ontving. Momenteel werkt ze aan de opvolger. Ze stond met haar poëzie op festivals als Crossing Border, Geen Daden Maar Woorden en Lowlands en heeft een fascinatie voor Scandinavië, absurdisme en eksters.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Anne Broeksma
22 mei

PIER

4 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
10 april

Wildverlangen

3 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
06 februari

Poesiering

6 Minute Read