shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Kira Wuck
op 4 november 2016
Deel dit verhaal

Kogelgaten

Nick kamde zijn zwarte haren voor de spiegel in volledige rust. Hij had zich zelden zo kalm gevoeld, misschien dat als het moment komt waarop we precies weten wat we moeten doen dat voor een enorme rust zorgt. Het moment waarop alles samenvalt. Nick had die ochtend zijn beste broek aangetrokken en een groen fluwelen jasje dat hij van zijn spaargeld gekocht had. Omdat hij niet wist hoe lang hij weg zou blijven had hij een pyjama ingepakt en een paar schone onderbroeken. Een grote koffer met explosieven had hij onder zijn bed gelaten. Hij gaf zijn zusje nog een kus en verdween de straat op als een keurige jonge man. De buren begroetten hem en dachten dat hij zoals elke ochtend naar zijn werk zou gaan. Nick zwaaide extra lang. De buren waren blij met Nick’s familie omdat ze zo onopvallend waren.

Nick’s vader was een trotse militair die weinig sprak en niet veel meer kon verdragen. Als hij thuis kwam werd er alleen gefluisterd. Zijn uniform dat was aangevreten door ratten hing al vijftien jaar werkloos in zijn kast. Toen ze net aankwamen droeg hij het elke dag zodat iedereen kon zien dat hij een held was die wachtte tot zijn prijs werd uitgereikt. Maar de beloning bleef uit, in plaats daarvan verbleven ze tien jaar in vrieskoude barakken tot ze een flatje kregen in het land waar zijn vader nooit van plan was te gaan wonen.

Nick keek de trein door naar zijn passagiers en was niet van plan om ze iets aan te doen, maar dit was hun kans om gehoord te worden.t Hij wist dat zijn ouders het nieuws aan één stuk door zouden kijken en hij zijn vader misschien een heel klein beetje trots zou maken.

‘Zijn mooie kleding hebben we nooit teruggekregen’, zei zijn moeder. Alleen zijn fluwelen jasje werd teruggevonden, vol kogelgaten.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Popov
Volgende verhaal
alfred de koalabeer aan geven
Niets om aan te geven

Over de auteur

Avatar foto
Kira Wuck

Schrijfster van de dichtbundel Finse meisjes (2012) en onlangs verschenen verhalenbundel Noodlanding.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Kira Wuck
07 november

Haal mij op

2 Minute Read
Avatar foto door Kira Wuck
27 oktober

Spoken

2 Minutes Read
Avatar foto door Kira Wuck
07 oktober

In ere

3 Minute Read