shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 27 februari 2017
Deel dit verhaal

Wie klikt

Alles is wit. De sneeuw, het gezicht van mijn vader en het flitsen van de camera’s. Ik heb het koud. Ik haat skiën sowieso. Ik moet steeds terug omhoog omdat ze het niet goed hebben gezien en dan hetzelfde rotstuk nog een keer af. Ze vechten zich vooraan bij het hek en richten de lenzen allemaal op hetzelfde. Waarom komt er niet gewoon eentje, die na afloop de beelden naar de anderen stuurt?

‘En nu lachen. Met de kin omhoog. Nee, niet zo ver. Nu iets naar rechts. Ja, perfect!’

Ik ben een dikkerd, een verwend kind, een gevangene die moet worden bevrijd. Ik wil niet op social media kijken (‘je hebt het zelf in de hand, als jij niet klikt, gebeurt er niets,’ zegt de kindercoach) maar soms doe ik het toch. Mensen die me kennen, plaatsen nooit een foto of een bericht. Niet over mij. Hun ouders willen dat te allen tijde voorkomen. Voor je weet maar nooit. Ze zeggen op feestjes: ’Wij zijn er verder heel nuchter onder hoor, maar weet je wie er bij Roderick in de klas zit?’ Mensen die me niet kennen schrijven heel veel. Papa noemt ze tokkies en mama zegt dat ze loco zijn. En jaloers. Het lukt me niet zo goed om rustig te ademen. Ik denk steeds aan de toekomst. En deze week lijkt al oneindig lang. Vanavond mag ik een slok glühwein proeven. ‘Eentje maar en je mag het tegen niemand zeggen. Nie-mand.’ Iets met het verkeerde voorbeeld en alcoholpreventie en zo.

Soms droom ik dat ik op mijn blote voeten een berg afglijd en nooit beneden kom. Ze roepen me van overal maar ik kan niet stoppen. Ik ben een stip die verdwijnt in de verte terwijl ik zelf gewoon in de foto blijf. Met de kin omhoog en iets naar rechts gedraaid.




Vorige verhaal
Een supersysteem*
Volgende verhaal
Obama swimming
De schuld van Obama

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
16 januari

Zwart

2 Minute Read
door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read