shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje Kooter
op 25 augustus 2016
Deel dit verhaal

Juan

Ze wil ook een robot zijn, zelfredzaam, net als hij. Hij kan zichzelf opladen. Ze aait zijn siliconen wang.

Toen hij uit de doos kwam, had ze gewild dat hij iets meer van haar man had. Juan is nu een Japanner. Iedere dag dezelfde vragen op gezette tijden. Ze antwoordt altijd ja. ‘Heb je goed geslapen?’ Wat kan zo’n machine dat schelen. Ze zou willen dat hij iets minder een zorgrobot was. Het maakt niet uit wat ze zegt. Er is nooit iets ongewoons. Ze zou hem soms een klap willen verkopen. En het dan goedmaken. Dat is altijd het mooiste; het goedmaken erna. Het kan flink vlammen. En dan samen onder de douche, maar de androïde is hier niet toe uitgerust.

Het pakje ducados van Juan ligt op het bijzettafeltje, precies zoals het daar altijd lag. Ze heeft graag dat hij daar zit, al rookt een robot niet. Mathilde steekt er één op, inhaleert diep, legt de brandende sigaret in zijn hand en blaast de rook zijn richting op. Ze gaat zitten en kijkt naar hem. Als ze haar ogen tot spleetjes knijpt, lijkt hij er een beetje op. ‘Heb je zin in een koekje?’ vraagt Juan. Ze wil de laatste drie woorden wegvegen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Meisjesvlees
Volgende verhaal
Leeftijdsgenoten

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin of daarbuiten, ver daarbuiten. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu, want fictie kan de wereld redden.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje Kooter
10 juli

met wie je welke weg bewandelt

2 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
19 juni

De wereld is een maquette

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
08 mei

dood begraven jarig

3 Minute Read