shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 29 juni 2020
Deel dit verhaal

Na een hete zomerdag

Het waait. Ze houdt er niet van als het waait. Ze houdt van onweer na een hete zomerdag, maar niet van die hete zomerdag zelf. Daar heeft ze ook over geklaagd. Tegen hem. Hij zat achter de computer en tikte steeds luider. Er moest iets af en er klopte iets niet, dus ze konden de lucht knippen.

Ze keek naar filmpjes van johan, wilfred, angela en fidan, ze keek naar huizen op funda en bestelde een okerkleurig dekbedovertrek.

Ze droomde dat ze van het balkon viel. Hij rende naar beneden maar het was al te laat. Ze droomde dat ze zei dat de hitte als een moeder was. Alomvattend, zonder verontschuldiging. Zij was de lucht waarop die moeder leefde.

Ze houdt er niet van als het waait. Ze moet er wel bij blijven, anders kan niemand haar meer volgen. Tocht dus. Geklapper. Wat voor zomer zou het worden, dacht ze. Je kon nergens op vertrouwen. Alles kon zomaar omslaan.

Het was zo kort geleden dat hij bij de ventilator zat en naar haar opkeek. Ze vloekte binnensmonds en wilde de plakkende huid afscheuren die haar bezit maakte van alles wat buiten is. Ze is de afgelopen weken steeds witter geworden. Ze heeft een perspectief. Het is een soort bril die ze nog nooit helemaal had afgezet. Tot nu. Nu kan ze niet meer terug. Niemand kan meer terug. Ze weten het alleen nog niet.




Vorige verhaal
De oplossing kwam uit Winsum
Volgende verhaal
Een huis

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read
door Anne Büdgen
25 januari

Camera

2 Minutes Read