‘Maar waarom zei je niks?’
‘Ach… Een patstelling. Met meer dan twee spelers. Heel ingewikkeld.’
‘Wil je beweren dat jij met je mond vol tanden stond?’ zegt de gebruinde vrouw met verzorgd opgestoken haar en dure oorhangers spottend tegen haar tafelgenoot.
Ben C. en zijn vrouw lunchen bij het restaurant aan het water. De parasols werpen een schaduw op het terras, een briesje vanaf het haventje brengt verkoeling. Brenda bladert door de menukaart maar ze weet allang welke salade ze neemt. Ze komen hier elk weekend.
Een jongeman met veel gel in het haar neemt de bestelling op, zijn handen achter de rug gevouwen.
‘Neem dat kraanwater maar weer mee,’ zegt Ben C.. ‘Bruisend graag.’
Kort lijkt de ober uit het veld geslagen, pakt de karaf terug de tafel af en herhaalt wat Ben C. en zijn vrouw zullen eten.
‘Hij is zeker nieuw hier,’ knikt Ben C. de jongen na.
‘Je moet toch geweten hebben dat dit een probleem was?’
‘Ach… Ik hoopte gewoon dat min min min op een of andere manier toch plus zou worden.’ Brenda kijkt hem aan.
‘Meer dan twintig jaar.’
‘Ja, schat. De mensen willen het hebben. Een gebakken eitje, dat zo de pan uitglijdt. Geen urenlang geboen van pannenbodems in de keuken.’
Een gefronste wenkbrauw.
‘Het zou zelfmoord zijn om de mensen niet te geven wat ze willen. Zakelijke zelfmoord!’
Brenda duwt het schijfje citroen plat in haar glas. Zonder ijsklonten. Het stampertje breekt. Slechts flarden van de monoloog die haar man afsteekt dringen tot haar door. Op de lange baan. Juridische consequenties. Financieel riskant.
‘Bennie,’ zegt ze. En haar man zwijgt. ‘Wie was eigenlijk die vrouw, op je Facebook?’
‘Welke mevrouw?’
‘Die met dat gele jurkje en dat hysterische haar. Die op die foto’s van dat bedrijfsfeest zo amicaal om je nekt hangt? Wacht,’ Brenda haalt haar telefoon uit haar clutch. Scrolt. Kijkt haar man aan. ‘Was erg gezellig, schreef ze er nog onder.’
Daar is de ober met twee borden, een kraakheldere doek over zijn arm gevouwen.
‘Alles naar wens zo?’ vraagt hij het koppel.
‘Kan het niet meer vinden,’ mompelt Brenda scrollend, terwijl haar echtgenoot voor het serveren van de lunch bedankt.
Dan glimlacht Ben C.: ‘Eet smakelijk schat.’
Jam van der Aa
