Een invásie. Het woord zelf is als een invasie. InVAAsie. Een legerterm die erg geliefd is bij mensen die over wilde dieren praten. In Engeland heeft men al honderd jaar last van grijze eekhoorns als ‘invasieve soort’. De gemeenschap die onder de voet wordt gelopen is die van de inheemse rode eekhoorn, een zielig want kleiner beestje, dat ten onder gaat aan eikelroof en een ziekte die de grote grijze soort verspreidt.
Met geweren gaan de Britten de bossen in, om zoveel mogelijk grijze eekhoorns te schieten. Het is een noodzakelijk kwaad, natuurlijk, maar ik zie hun wangen al glimmen boven hun met tweedstof ingepakte jagerslichamen. Hun handen die de grijze pluimstaarten van de grond rapen, of uit de bek van een hond grissen.
Het is een prachtig verhaal: het Amerikaanse schip dat in 1890 aanmeerde in Engeland, waarna een paartje grijze eekhoorns als bliksemepiloog op de Ark van Noach van boord sprong en van zuid naar noord alle bossen van het eiland koloniseerde. Als een soort straf voor al die Britten die in overzeese gebieden in dezelfde eeuw ook ergens van boord waren gesprongen. Een vlag hadden gepland. De laatste jaren proberen de Britten de Amerikaanse eekhoorninvloed terug te dringen en komen ze op voor ‘hun’ soort.
Het idee van indringers nestelt zich gemakkelijk in onze hoofden, waardoor we onze eigen onhandigheid vaak vergeten. Herbrand Russell, die voorzitter van de Zoological Society of London was, vond ze waarschijnlijk zo leuk en fluffy, dat hij de eerste tien in 1890 uit New Jersey liet komen en ze daarna als cadeau aan vrienden gaf door het hele land. De overgebleven dieren liet hij los in Regent’s Park.
Toch blijkt uit DNA-onderzoek dat de huidige grijze eekhoorns niet allemaal afstammen van Russell’s kleine vriendjes. Ze komen uit alle windhoeken, verplaatst door mensen. Het was een lang en moeizaam proces, zonder oorlog maar met infiltranten. Zo werd er een grijze eekhoorn uit Glasgow gevonden op het afgelegen Isle of Skye, 370 kilometer verderop. Waarschijnlijk meegereisd aan de onderkant van een auto. Een invasieve soort die dit weet te presteren, heeft wat mij betreft gewonnen.
Maar de glorietijd van grijze eekhoorns is voorbij. De boommarter komt terug naar Engeland, via Schotland. Grijze eekhoorns zijn sterk, maar niet erg snel of alert. Waar boommarters door de bossen struinen, nemen de grijze eekhoorns af. Ik vind het zo aandoenlijk, hoe we altijd de klok willen terugdraaien. Terug naar hoe het was. Naar bossen vol rode eekhoorns en boommarters. Onze fouten weggepoetst, alsof we nooit met beesten aan het strooien waren. Alsof we in de toekomst nooit met beesten zullen strooien.
