Wouter, An, Jack en Otis hebben afgesproken op een terras.
‘An is laat,’ zegt Otis. Hij tuurt over het plein. ‘Dan pak ik het beste plekje.’ Hij schuift zijn stoel in de volle zon.
‘Barbaar,’ zegt Jack
‘Wie haalt bier?’
Ze kijken naar de bar. Er staat een lange rij.
Wouter legt zijn tas op een stoel. ‘Ik offer me wel op.’
Een paar minuten later komt An aangefietst. Ze prutst lang met haar slot en slentert dan naar het tafeltje.
‘Wazzzzaaaap?’ roept Otis. Hij geeft haar een boks.
‘Ik zat nog even te kutten met een tampon,’ zegt An. ‘Geen idee dat ik het alweer moest worden, my god, echt een bloedbad.’
‘Jo,’ zegt Otis, ‘bespaar me de details.’
‘Dit is waar mensen met baarmoeders mee moet dealen,’ zegt An, ‘doe niet zo zielig.’
‘Ik heb een tampontrauma,’ zegt Otis.
‘Een wodkatampontrauma zeker.’
An kust Jack en gaat naast hem zitten. ‘Kook jij dan vanavond? Ik heb echt even geen zin.’
‘Ik ben zelf ook best wel kapot,’ zegt Jack.
‘Er zijn al boodschappen en ik heb de keuken net helemaal schoongemaakt.’
‘Die was toch schoon?’
‘Het was een slagveld na die pannenkoeken.’
‘Oh ja.’
Ze lachen.
‘We kunnen ook Thais bestellen.’
‘Ik wil even iets gezonds,’ pruilt An.
‘Oké oké, dictatortje.’ Jack aait over haar bovenbeen.
‘Wil iemand van plek ruilen?’ vraagt Otis. Zijn hoofd is rood. ‘Ik verbrand hier levend.’
Wouter komt naar buiten met vier bier. ‘Dat was nog een heel gevecht, guys. Hoi An.’
An steekt haar hand op. ‘Was het kut, ja?’
‘Totale chaos achter de bar. Ze waren een nieuw meisje aan het inwerken of zo. Dus ik heb maar meteen effe nacho’s met kaas besteld. Die komen ze zo brengen.’
‘Vegan?’
‘Zeker.’
‘Held!’
‘Ik zou anders een moord doen voor een bitterbal,’ zegt Jack.
Ze proosten op het leven. Daarna zwijgen ze. Er is nog veel te zeggen, maar de grote woorden zijn al op.
‘Erg wat er nu in Oekraïne gebeurt,’ zegt Wouter.
‘Ja, heel erg.’
‘Echt heel erg.’
‘Ja, echt heel erg.’