De eerste keer dat ik iemand herken van televisie is in de Bijenkorf. Ik ben niet ouder dan tien en met mijn moeder op stap in Amsterdam, geen idee wat we daar deden maar we waren er en het warenhuis rook zoet en alles gaf licht en even verderop staat, misschien is het bij de horloges, een man met felrood haar en een prachtig, zeeblauw pak en ik weet wie het is want het is Gerrit Hiemstra. Gerrit Hiemstra die altijd mooie foto’s laat zien, die over de Elfstedentocht begint, Gerrit Hiemstra die ik leuker vind dan Erwin Kroll, die soms pakbroeken met te wijd uitlopende pijpen draagt maar wel altijd mooie pakken draagt die ik later ook zelf wil, Gerrit Hiemstra die zegt: overal om ons heen barst het van de energie. Gerrit Hiemstra die weet wat het verschil is tussen hoge- en een lagedrukgebied zodat ik goed kan slapen, Gerrit Hiemstra die het woord ‘pluim’ zegt, Gerrit Hiemstra die de toekomst voorspelt. Gerrit Hiemstra in de Bijenkorf.