Als ze een robot zouden maken die net zo goed als ik – of beter dan ik – kan schrijven, wat zou ik dan met die robot doen? Zou ik hem achter mijn schrijftafel zetten en zeggen: Zo. Vanaf nu doe jij het maar. Ik heb lang genoeg en hard genoeg gewerkt. Of zou ik hem te lijf gaan met een bijl – of tergend langzaam uit elkaar peuteren met een schroevendraaier?
Of zou ik naast hem gaan zitten, mezelf inpluggen en samen – volgens de meer-dan-de-som-der-delenwet – beter schrijven dan ik ooit heb gedaan?
Ik zou allereerst een vraag aan hem stellen: Schrijf jij uit liefde, uit haat, of kan het je niet schelen? Daarop zou de robot lange reeksen sommen moeten maken, berekeningen die geen einde kennen. Dagenlang. Uiteindelijk zou hij mij verontschuldigend aankijken en zeggen: Wablief?