shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Sara van Gennip
op 11 juli 2019
Deel dit verhaal

HUISVREDE

Een kind hoort bij haar moeder. Dat weet iedereen. Het plassen in een glas op de wc, het wachten op het tweede streepje van de test, het zenuwachtige gegiechel, terug het bed in om het nieuws te vertellen en een kus, een kus die toekomstbestendig voelt. Negen maanden draag je dat kleine leven in je eigen veilige vlees om het uiteindelijk met onmenselijke kracht de wereld in te werpen. Iemand legt het kind aan je borst en het kind drinkt, alsof zij direct gewend is aan het feit dat je nu echt moeder bent.

Een kind hoort bij haar vader. Daarover bestaat geen twijfel. Vaders maken kamers monstervrij, houden ganzen op afstand tijdens de eerst fiets- en valpartij, bakken pannenkoeken met kaas én spek én stroop. En als het kind vecht, ergens tussen school en thuis, weet jij zeker dat de ander begonnen is. Voor meisjes moet je zorgen, want de wereld is groot en vol gevaar. Monsters liggen uiteindelijk vaker in het bed, dan eronder.

Een kind hoort bij haar oma. Zo gaan de dingen. Ouders maken ruzie of carrière. Ouders hebben weinig tijd. Maar oma’s: die zijn gepokt en gemazeld, die weten van de hoed en de rand. Een goed ontbijt is het halve werk en buiten spelen is goed voor elk, behalve voor oma want die scheur in die broek hersteld zichzelf niet. Als de kleine erom lacht zie je in haar je eigen dochter en het tikken van de tijd.

Een kind hoort bij wie van haar houdt. Het is alleen zo jammer van de mensen en de landen en de wetten die de liefde vergeten zijn.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Roofschaamte
Volgende verhaal
Ik ben wakker, buiten branden lantaarns

Over de auteur

Avatar foto
Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
08 mei

TAST

3 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read