shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Sara van Gennip
op 13 december 2019
Deel dit verhaal

HOE DE CLOWN DE KROON KREEG

Natuurlijk was er een prins. Zo eentje die een kroon goed zou staan. En als hij niet zou willen, om de een of andere reden, dan waren er prinsessen, graven en gravinnen, hertogen en baronessen, mensen met een torenkamertje of mensen die als ze hun vinger sneden aan een stuk papier een pleister plakten om het blauwe bloed te stelpen. Maar het volk was haar vertrouwen verloren. De clown deed een dans, stal de kroon van het nachtkastje van de prins, en plaatste deze hoog en droog op zolder. In de krant verscheen een advertentie. ‘Hoofd gezocht voor een kroon.’ Een goede grap, zoals het een clown betaamt, maar lachen is één schop verwijderd van huilen. Er stonden mensen op, mensen met hoofden waar een kroon prima op zou passen. Mensen met opleidingen en mensen met ‘toekomstbestendige plannen’, mensen met ervaring en mensen die zichzelf voorstelden als ‘een frisse wind’. Maar het volk was haar vertrouwen verloren. En de kroon bleef staan waar hij stond.

Bij gebrek aan een hoofd om de kroon te dragen, staken verschillende mensen de koppen bijeen. Samen besloten zij om meer samen te werken met andere koninkrijken. Om wetten te delen en als de een hier wilde komen wonen en de ander daar: dan mocht dat best. Vrachtwagens reden af en aan met bloemen en eten en op het eerste gezicht was dat best gezellig. Maar het volk was de kroon niet vergeten. Het wilde een eigen hoofd onder die kroon, het wilde een eigen land en eigen mensen eerst en geen bloemen die ruiken naar woestijn.

Opnieuw besteeg de clown de trap naar zolder en pakte daar de kroon. Hij streek zijn witte haren plat, klopte zijn schedel vlak, en plaatste de kroon op zijn kruin. ‘Past perfect,’ aldus het persbericht in de krant. De clown had goed geluisterd naar de onvrede van het volk. Hij zaagde het land los van de wereld en duwde het af met zijn grote linkerschoen. Weg van het vasteland, weg van de andere koninkrijken, weg van de vreemde wetten en de lengte- en gewichtsmaten die het volk zo had verfoeid. Langzaam dreef het land met het volk richting de horizon. Peddels hadden ze niet, een plan evenmin. De clown tikte zijn kroon, die ietwat naar voren was gezakt, terug naar het midden van zijn hoofd. Ook kneep hij even in zijn neus, gewoon omdat het kon. Tevreden keek hij om zich heen. Hier zou hij regeren over de zee en de regen, de vissen en hun sproeten. Het volk had er het volste vertrouwen in.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Angst is een onderzeeër
Volgende verhaal
Een kwestie van perspectief

Over de auteur

Avatar foto
Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
08 mei

TAST

3 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read