shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Lucas de Waard
op 19 juli 2016
Deel dit verhaal

Hittevloed

Aanvankelijk werd voorspeld dat de hitte drie dagen zou duren. Zoals gebruikelijk bij Hollandse zomers zou de zindering algauw weer plaatsmaken voor zeurderige regen en verstikkend wolkenpak. Maar het gebeurde niet. Ondanks satellietfoto’s die anders beweerden bleef het verzengend warm. De dagen werden weken, en daarna maanden. De zon schroeide op het wegdek, op de grasvelden, op de oppervlakten van stilstaand water. Insecten vonden de kracht niet meer om te zoemen, vogels vlogen niet uit, huisdieren ontwaakten niet uit hun dutjes. Het duurde niet lang of het ziekteverzuim begon op te lopen. Bejaarden lieten in steeds grotere getalen het leven. Sloten en riviertjes droogden uit, plassen werden zandkuilen, de flora verdorde en waar je ook maar keek trilde de lucht; welhaast nog de enige waarneembare beweging. Het land zonk weg in een permanente staat van niks. Geert Wilders had de puf niet meer te tweeten, DENK nam geen filmpjes meer op, de minuut stilte voor MH17 veranderd in een permanent zwijgen. Woede veranderde in dorst.

De hittevloed beperkte zich niet tot Nederland. De rest van Europa volgde, en vanuit daar de wereld. Er werd geen aanslag meer gepleegd, in Turkije staakte het staatshoofd zijn zuiveringsbezigheden, Donald Trump legde zijn presidentiële campagne neer.

Groen en blauw werden bruin en geel. De wereld werd een woestijn. En ergens in die woestijn zat een man onder een parasol. Naast hem een koelbox, werkend op zonne-energie. Erin zaten ijsklonten en flesjes water. Hij dronk en keek tevreden voor zich uit, en hij luisterde naar het niks. Af en toe was er sprake van voorbijgangers, nomaden, doek om het hoofd, roodverbrand bovenlijf, het zweet op de bovenlip.

‘Had je niet voor iets groters kunnen gaan dan een parasol?’, vroeg er een, ‘Dan hadden er veel meer mensen bij gepast’.

Dan nam de man een slok en haalde hij zijn schouders op.

‘Jij ziet er slim uit’, zei een ander, ‘Kom, dan gaan we de wereld redden.’

Maar de man bleef zitten waar hij zat. Met zijn parasol, zijn ijs en zijn flesjes. Hij hoefde de wereld niet te redden. De wereld redde zich prima.




Vorige verhaal
Vlucht
Volgende verhaal
Krab uit eigen tuin

Over de auteur

Avatar foto
Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Lucas de Waard
09 augustus

Yuri

3 Minute Read
Avatar foto door Lucas de Waard
08 juli

Bosnimf

3 Minute Read
Avatar foto door Lucas de Waard
07 juni

Code oranje

3 Minute Read