shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Manik Sarkar
op 18 april 2019
Deel dit verhaal

Het tekort

In het Vondelpark kwam een middelbare man naast me zitten die eruitzag alsof hij vol goede moed aan het leven was begonnen, maar de strijd roemloos had verloren. Hij wees op mijn krant en vroeg: ‘Heb je gelezen dat iedereen geld aan Fokker overmaakt? Om de boel overeind te houden?’

‘Jazeker,’ zei ik, want dat was zo.

‘Vijftig piek, twee tientjes, een rug… Alsof je daarmee een miljoenentekort dempt.’

Uit de zak van het versleten tweedjasje viste hij een flesje jonge klare, dat hij onvast aan de mond zette.

‘Weet je wat het is,’ zei hij toen hij zijn lippen had afgeveegd. ‘Het geeft gewoon meer voldoening om te helpen als je denkt dat er nog iets te redden valt.’ Hij maakte een wegwerpgebaar. ‘Honger in Afrika, oorlog in het Midden-Oosten… dat bestaat allemaal nog steeds als wij allang tussen zes planken liggen.’

Hij hield me de fles voor. Ik schudde van nee. Hij haalde zijn schouders op en nam nog een slok. ‘Goed – ’t is fijn hoor, dat mensen een mooiere wereld willen. Maar het blijft oneerlijk, hè, dat je de buurman een pannetje soep brengt als’ie verkouwe is, terwijl ze in Afrika bij bosjes omvallen van de honger.’

Ik vouwde de krant dicht en legde hem op schoot.

‘Tja,’ zei ik, want ik vond het een lastige kwestie.

‘Het heeft te maken met afstand, identificatie, raakvlak… noem maar op. En zeg nou zelf: als er dagelijks honderd doden vallen in een burgeroorlog, dan merk je dat na verloop van tijd niet meer.’ Hij keek me scherp aan. ‘Vind je me cynisch?’ vroeg hij.

‘Er zit wel een kern van waarheid in,’ zei ik.

‘Die honger, die oorlogen, dat is allemaal veel te groot en te abstract voor jou, mij of Caransa. Dat kan een mens niet alleen af. En daarom doneren we liever voor iets oplosbaars, een voetbalvereniging of een vliegtuigfabriek. Maar laten we iedere vier jaar dan wel staatsmannen kiezen die de gróte problemen namens ons allemaal te lijf gaan.’

Hij stond op. ‘Kun je trouwens wat voor me missen?’

Ik pakte mijn beurs tevoorschijn en gaf hem een rijksdaalder. ‘Meestal zijn ze niet zo gul,’ zei hij goedkeurend, terwijl hij het muntstuk in zijn zak liet glijden. ‘Ik denk omdat ik niet meer te redden ben.’


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Klimaatverandering
Volgende verhaal
Laat de scholen branden

Over de auteur

Avatar foto
Manik Sarkar

Manik Sarkar (1973) is van beroep vertaler. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Groningen, is vader van een tweeling en schrijft het liefst over zonderlingen. Zijn debuutroman zal in 2023 bij Hollands Diep verschijnen.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Manik Sarkar
12 september

Themistopóloi

3 Minute Read
Avatar foto door Manik Sarkar
30 juni

Scènes

2 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
19 juni

Weggaan

2 Minute Read