Over tachtig dagen vergaat de wereld. Boris moet er wel een beetje om lachen, eigenlijk. Als de wereld toch vergaat, dan wil je midden in de inslag staan. Het einde beleven. De meteoriet een beetje tegenhouden. Een miljardste van een seconde tegenstand bieden en jezelf verzekeren van een paragraaf in de geschiedenisboeken die nooit geschreven worden. Niet haperen (Deens). Handjes omhoog. Vangbal, uit! Of anders is het gewoon: uit. Een zo groot mogelijke win-win als een verlies-verlies kan zijn.

Boris rookt een sigaar en klopt assneeuw van zijn pantalon. Hij weet goed hoe hij zich moet kleden. Nog beter weet hij hoe hij zich niet moet kleden. Dat vinden de Britten leuk. Warboel Boris. Hij is gestopt met naar de tandarts gaan. Tanden van de working class trekken stemmen. Hij zuigt de sigaar nat. Afwachten smaakt hem prima. Boris neemt een hap van zijn toast met marmelade (Portugees). Kruim en as. Meer blijft er niet over.

Intermezzo (Italiaans)

Van Brexit kunnen we ook iT-Rex B maken. Een anagram (Grieks – net als meteoriet en paragraaf trouwens). Een T-Rex is natuurlijk een Tyrannosaurus Rex, een dinosaurus, een monster. Of nou ja, sommigen menen dat deze dino veren droeg. Dus eigenlijk was de T-Rex gewoon een prehistorische kip met iets te grote tanden en veel te kleine armpjes. Eigenlijk een soort Boris Johnson avant la lettre (Frans). De i in iT-Rex B staat natuurlijk voor hip en modern. Een i ergens voor plakken helpt altijd. De B is de B uit B-film of B-acteur of BN’er. Brexit is dus eigenlijk een prehistorisch, verhipt en tweederangs idee ineen.

An original Brexit story

Boris komt in de benen. Hij doet alsof hij iets doet. Het Britse parlement kan een no-deal überhaupt (Duits) niet meer stoppen. Maar iedereen die het Britse parlement een beetje heeft gevolgd de laatste jaren, weet dat het niets liever doet dan ‘no-deal’ roepen. Meer kunnen ze daar in het Lagerhuis niet echt. Ook no-deal is een no-deal. Ze kijken naar Boris. Boris zet een Sint-Joriskruis door Europa.

Boris lacht naar de camera. ‘Ik sta niet alleen,’ zegt hij tegen de journalisten om hem heen. Dat staan we allemaal, denkt hij zonder het te zeggen. Hij lacht naar de working class.

Op een eiland zit een Boris op een eiland. Boris weet dat de wereld vergaat. Over tachtig dagen al. Maar de wereld weet dat er sprake is van een misverstand. Niet de wereld vergaat, maar het eiland dat zich een wereld waant.