Op het lanceerplatform staat een kleine raket. Mannen en vrouwen in grauwe pakken met sobere insignes lopen heen en weer over het terrein.
“Vijf minuten tot lancering,” klinkt er door de luidsprekers.
“In de raket zitten een kleine honderd robotkikkers klaar voor hun reis naar Nieuwe Aarde. Ze zijn haast niet van echte kikkers te onderscheiden. Ze bestaan volledig uit organisch materiaal, maar in plaats van genetische code staat er een computerprogramma in hun cellen,” aldus een man in militair uniform die voor de camera zijn verhaal doet.
“Aangekomen bij de oever van een groot meer op Nieuwe Aarde zullen ze precies doen wat er van hen verwacht wordt. Hun voeding zal bestaan uit eencelligen, de hoogste vorm van leven die daar op dit moment aanwezig is. Ze zijn dusdanig ontworpen dat hun uitwerpselen stoffen bevatten die een versnelde aanmaak van de atmosfeer mogelijk maken. Zodra de atmosfeer gevormd is zullen de meegezonden zaden zorgen voor vegetatie. Het programma is verder zo ingesteld dat het zelfstandig kan leren, zodat het zich aan kan passen aan de veranderende situatie. De kikkers zullen steeds slimmer worden en hun code zal waken over het voortbestaan van het nieuwe leven.”
“Nog een minuut tot lancering.”
De schattingen van het aantal kijkers lopen uiteen van tweehonderd tot vijfhonderd miljoen.
“De ontwikkeling van de robotkikkers zal door de gebruikte code razendsnel gaan. Naar schatting kunnen we de kikkers over vijftig jaar achterna reizen en onze levens op Nieuwe Aarde beginnen.”
Even voor de lancering wordt er door het televisiestation geschakeld naar de camera in de raket. We zien een ruimte vol kikkers, zo nu en dan springt er een naar een ander plekje, in de hoop dat daar wat meer ruimte is.
“Vijf, vier, drie, twee, een.”
Het grote moment heeft iets aandoenlijks gezien het bescheiden formaat van de raket.
Wanneer blijkt dat de raket in de juiste hoek de dampkring verlaat, klinkt er een luid gejuich vanuit het controlecentrum. De militair staat weer voor de camera, net wanneer hij wil gaan praten schakelt het beeld plotseling naar de raket. De kikkers zitten nu allemaal in het gelid en beginnen bij elkaar op de rug te klimmen. Na een kort shot van de verbaasde militair zien misschien wel vijfhonderd miljoen mensen hoe de kikkers een toren vormen, een luikje forceren en met hun achterpootjes een kabel lostrekken waarna de verbinding wegvalt.