En ja. Aan het meer van Genève heeft hij zich misdragen. De details ben ik kwijt. Misschien dat hij daar het weet.
Ja aan het meer van Genève vonden orgies plaats. Tussen nichten neven oom tantes vader en moeders. Dat was een teken van royalty. Je moet het in de tijdsgeest zien.
Je moet weten dat hij bang was voor water.
Zijn droom was pompstationhouder te worden. Dat vertelde hij mij ooit in een verloren moment. Starend naar de sterren.
Hij keek naar kwaliteiten. Niet naar status. Hij zei van waarom vervang jij bierfusten als hij of zij dat beter kan?
Dat verhaal van Montreux. Dat balkonverhaal. Klopt. Hij gooide zijn kamerjas open voor het oog van de mensen op de langsvarende schepen. Maar dat deed eenieder met positie. Je moet het in de tijdsgeest zien. Een uiting van beschaving. Van royalty. En hij was jong. Ja jong was hij nog.
Hij was crazy van softijs. Het was voor hem een ware torture om kinderen maar zeker ook volwassenen voor zijn neus ijs te zien eten. Een regelrechte provocatie onbedoeld mogelijk. Hij zei altijd van ik hoop dat de hemel een ijssalon is zonder rijen met alle smaken van de hele wereld. Hij had een fucking hekel aan pinda’s.
Hij was zeker geen democraat. Oh nee. Zijn wil was wet. Maar meepraten liet hij ons wel degelijk.
Nee, zijn grillen, nogmaals inderdaad. Thorbecke had altijd twee pennen bij zich als er iets moest worden ondertekend. De eerste kreeg hij standaard naar zijn hoofd. Inderdaad. Maar laten we ons ook focussen op zijn empathische vermogen. Zijn verlangen om het systeem te veranderen. Zijn eerste stappen richting iets van democratie.
De persoonlijke aandacht die hij schonk aan de slachtoffers van de watersnoodrampen lijken we collectief te zijn vergeten.
Wat hem kon raken was wanneer men zei dat de monarchieën aan de basis stonden van de eerste wereldoorlog. Te simplistisch. Hij had een hekel aan simplisme.
Sociaal-Darwinisme? Hij walgde ervan. Hij was dan ook bezig met een alternatief, zei hij altijd. Welk alternatief? Geen idee. Misschien weet zij daar het.
Sorry ik ben hardcore in de rouw. Volgende maand misschien.
Hij las. Dat weet ik nog. Wat hij las, vergeten. Vraag het aan haar.
Hij was dol op Proust. Marcel. Je hebt hem nooit zien lezen? Achter de schermen. Alleen achter de schermen werd gelezen. Dat was dat is het beleid. Ik weet niet wat hij zag in Proust. Iets met herinnering.
Er lopen hier aardig wat Joyce-fans rond. Literair jungle surrogaat mjammie.
Je weet wat ze zeggen: De Ulysses-jungle maakt nog geen echte jungle maar het is beter dan niets.
Achter de schermen lezen ja. De mensen moeten niet gaan denken dat wij slimmer zijn dan zij. Dan roeien ze je uit. Het mechanisme van de minderwaardige spiegel. Ik weet niet wie dat bedacht. Was het beleid hier gewoon.
Wie moet het nu gaan overnemen. Dat is de vraag. Ik zou wel willen maar ik ben te oud.
Hij was erg goed in cunnilingus. Dat is een ander woord voor beffen.
Voor de allerlaatste keer. Hij zag haar aan voor zijn broer. Daarom flipte hij. Niet dat ik insinueer dat zij mannelijke trekken had. Het had in elk geval niets te maken met seksuele spanning. Dat schreef men. Hij begint ineens van daar staat mijn broer weer ik krijg nog geld van hem weet nog dat ik of iemand anders zei van je haalt dingen door elkaar. Je broer zit in Barcelona of in Lima of in Berlijn.
Onrecht trok hij slecht. Zeer slecht.
Ik zie hem nog over die muur heenvliegen. Ik zie hem “zijn broer” nog dat restaurant inslepen meer dood dan levend. Het valt te prijzen dat hij toen niet is afgeknald. In die zin is dit een humaan oord. Vergeleken met andere locaties. Ik heb gehoord dat ze ergens in Finland stoute slangen villen voor het oog van het publiek.
We zitten zonder troonopvolger. Zijn zoons zitten elders. Hier zijn we te oud te kreupel te geil. Er gaan nu stemmen op van laten we nu meteen die democratie establishen hier. Ik zeg de weg is nog lang en de hang naar een sterke leider overheerst nog steeds. Als jullie nog iemand weten.
