Het wordt allemaal ontzettend leuk!
Er is muziek, er zijn lichtjes.
Om het plein heen staan bonte carnavalwagens.
Het was immers ook carnaval toen het gebeurde.
Het was feest in de stad. Dat gevoel willen we vandaag ook creëren.
Natuurlijk herdenken we een niet zo fraaie gebeurtenis, maar we geloven in optimisme.
Een vrolijke herdenking, daar mikken we op.
Natuurlijk, er zijn achthonderd mensen die deze bewuste februaridag niet kunnen navertellen.
Dat is niet mooi, daar moeten we bij stil staan, zeker.
Herdenken is belangrijk, zeker.
Maar laten we het van de positieve kant bekijken.
Het was een ongelukje.
Een ongelukje van de Amerikanen.
Nijmegen ligt nu eenmaal dicht bij de Duitse grens.
Er was helemaal geen kwaad in de zin.
In feite waren het hele vriendelijke bommen.
Een typisch geval van ‘later lachen we erom’.
Vandaag is later en kijk eens wat er hier van oor tot oor gebeurt!
Ziet u dat?
En deze glimlach heeft onlangs nog mijn leven gered.
Ik heb namelijk ‘K’ gehad en als ik iets heb geleerd van die periode, is het dat positiviteit de beste chemo is.
Ik heb de ‘K’ gewoon weggelachen.
Po-si-ti-vi-teit.
We herdenken vandaag niet alleen de slachtoffers, we vieren ook dit prachtige plein.
Zonder die nare gebeurtenis lang geleden, zouden hier nog altijd straten zijn in plaats van deze plek van feest en samenkomst. Deze plek van kermis, kerstmarkt en zomerfeesten.
En het weer, mensen, het weer!
Vijftien graden en zon.
In februari!
Dat is toch een cadeautje.
Daar moeten we dankbaar voor zijn.
Natuurlijk, de opwarming van de aarde is niet leuk.
Maar je moet verdriet nou eenmaal niet met verdriet bestrijden.
Dus laten we onze zonnebril opzetten en ons wapenen met vrolijkheid.
Op een sprankelende herdenking!
Proost!