shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 16 oktober 2017
Deel dit verhaal

Een hele rustige leven

Ik heb foute dingen gedaan. Ik zal het accepteren. Als ik het niet zou accepteren, zou ik niet eens weggegaan zijn bij IS, dan zou ik daar zijn gebleven. Maar ik besef dat ik foute dingen heb gedaan. Het besef is er. Heeft u dat opgeschreven?

Bilal is mijn man, mijn strijder. Hij was van de zedenpolitie in de nieuw veroverde stad. Wij zouden het paradijs gaan vormgeven. Hij liep door opstuivend woestijnzand naar me toe en had een kalasjnikov in de hand. Van dat woestijnzand is niet waar. Het was een stad vol flats, winkels en kappers. Na een tijdje waren het gapende gaten met overal lichamen tussen het puin.

Mijn moeder zei vroeger: Je woont niet in een film, Ilham, maar in mijn hoofd kan ik films maken wat ik wil. Ik was in het zwart. De zon brandde me weg. Het was een offer voor Allah, de Erbarmer en meest Barmhartige. Ik voelde me een weduwe in rouw om een wereld zonder God.
Nu was ik de bruid. Alles kwam samen, ik hoefde alleen maar ja te zeggen. Hij raakte mijn hand aan. Ik kende hem van schokkerige beelden op internet. Zijn adamsappel bewoog toen hij slikte, zijn ogen glansden als granaten. Nee, als de maan in een winternacht, schrijf dat maar op. Ik was niet gelukkig in Gouda. De kaaskoppen moeten je niet en je eigen broeders en zusters vergeten waar ze vandaan komen. Je hoort nergens bij en in jezelf kun je God niet vinden. Onze mannen raken verward van spijkerbroeken, navels en make-up. Het zijn vloeken in een heiligdom en ik wilde niet langer vloeken, weet je.

Hij raakte door de stof mijn gezicht aan en nam me mee naar een villa. Mijn God is de Voorziener. Het was alsof ik vier jaar op vakantie was. Niemand zei wat ik moest doen. Ik had een hele rustige leven. Ik kwam bijna nooit buiten. Op de binnenplaats bloeide de jasmijn. Nu wil ik terug naar Nederland. Ik besef het. Het besef is er. Ik ben zwanger maar wil niet in de gevangenis in Syrië bevallen.




Vorige verhaal
EEN DROOM
Volgende verhaal
Ophelia

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
16 januari

Zwart

2 Minute Read
door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read