Er staan vijf kerstbomen in de woonkamer. In elke hoek een grote en naast de deur naar de gang een nog grotere, en elke boom heeft een eigen kleurenthema. Langs de stukken muur waar geen boom staat hangen kralensnoeren met daaraan engelen en kransen en op spiegels en ruiten is met nepsneeuw in alle talen ‘gelukkig nieuwjaar’ geschreven. De vloer is bedekt met karton, zodat niemand zijn schoenen uit hoeft te trekken. In de schuur staat de drank, althans de sterke, het bier staat in kratten opgestapeld tegen de schutting omdat het onmogelijk in de schuur zou passen. In de brandgang achter de tuin worden oliebollen gebakken door de zus van de vrouw des huizes. De brandgang mag normaalgesproken niet versperd worden, maar omdat er met oud en nieuw geen brand zal uitbreken is tegen de buren gezegd dat dit een uitzondering is. De moeder zit aan de tafel en delegeert iedereen die binnenkomt naar tuin of brandgang, en dat de schoenen aan kunnen blijven, en dat de zelf meegebrachte drank maar bewaard moet worden voor de terugweg, want voor hier heeft zíj de inkopen gedaan. In de stoel voor het raam zit de ene oma te kaarten met een paar van haar kinderen, tegenover de moeder aan tafel zit de andere oma met de babyfoon in haar handen. Ze hoort slecht, maar dat is niet erg want door de muziek zouden de mensen met een jonger gestel de baby toch ook niet horen. Als er boven echt hard gehuild wordt gaat het lichtje knipperen, en voor de overige zaken loopt de kleindochter elk half uur even naar boven. De opa zit te dutten in de stoel naast haar, terwijl zijn ruim volwassen dochters dansen, zowel rond als op de tafel. Hij had vast graag meegedaan, maar de kerst is hem zwaar gevallen. Als ik mijn glas van tafel wil pakken, apfelkorn, puur, de stiefvader heeft me net uitgelachen toen ik om spa rood vroeg, grijpt de moeder mijn arm vast. ‘Doe dat onmiddellijk af,’ zegt ze, trekkend aan het haarelastiek om mijn pols, ‘toen ik in de nachtdienst werkte kwamen er telkens mensen binnen met afgetorven handjes door die rotdingen.’
Voor de deur staan wat kinderen, de jongste is zes, al sinds het einde van de middag onophoudelijk vuurwerk af te steken.