De zon is terug vandaag. Maar het is haar zon niet meer. Haar zon is in de zomer, liefst in het zuiden waar loom wordt gedronken aan te kleine tafels. Er is altijd ergens geschreeuw en in de verte klinkt muziek. Ze vraagt zich af of daar nu terrassen zijn. Hier zijn ze niet. Hier zijn er schermen. Films en series met lichamen en zweet en mondafdrukken op randen van glazen en blote voeten op een dashboard en mensen die elkaar in het gezicht schreeuwen en achteloos omhelzen. Zij komt niet meer buiten, zij leeft niet, zij kijkt.