De allergieën begonnen anderhalf jaar geleden op te spelen. Ik was constant moe, mijn haren vielen uit en ik voelde me volledig uit het veld geslagen. In een tijdschrift las ik iets over glutenallergie en dacht meteen, dat zijn alle symptomen waar al jaren mee worstel. Dus zo stopte ik geleidelijk met gluten, mijn man deed vrolijk mee. Want wat niet goed voor mij was kon ook niet goed voor hem zijn. Boodschappen doen werd een nieuwe uitdaging. We probeerden E-nummers al te vermijden, nu kwamen de gluten daar nog bij. Dat zoveel mensen geen idee hebben dat ze hun lichaam al jaren lang stuk aan het maken zijn is onvoorstelbaar. Minachting keek ik altijd naar de troep die anderen voor ons in de rij op de band legden. Naar feestjes gaan werd ook steeds moeilijker. Al die taarten en frisdranken die we niet konden nemen, want boordevol E-nummers en suikers.

 

Ik voelde me al gauw beter na het vermijden van gluten, maar was er nog niet helemaal. Toen een vriendin mij vertelde hoe slecht zuivel voor je kon zijn, ben ik ook daarmee gestopt. Mijn man deed weer vrolijk mee. Ook ons kindje dat toen net een paar maanden oud was. Die wilde ik zo gezond en natuurlijk mogelijk op laten groeien. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Eerst hadden we hem nog gewone melk gegeven, maar omdat hij zoveel huilde gingen we ervan uit dat ook hij lactose intolerant was. Jimmy kreeg alleen nog maar rijst, amandel en sojamelk. En leek ervan op te knappen want hij werd steeds rustiger. Toen een vrouw kritisch keek hoe ik Jimmy in zijn kinderwagen legde en zei dat onze baby te dun was, snauwde ik tegen haar dat het tenminste niet zo een vetklep als de hare was.